De eerste stap bij thuiskomst uit Belize is het bellen van de makelaar. We gaan ons huis verkopen! Er zit wat overwaarde op ons huis en dat is onze sleutel naar het leven dat we graag willen leiden. Van het huis moeten we dus afscheid gaan nemen. We hebben er bijna 18 jaar met heel veel plezier in geleefd en nu is dan toch de tijd gekomen dat we het gaan overdragen aan een andere eigenaar, die er hopelijk met net zoveel plezier zal wonen als wij.

De makelaar laat aan het einde van zijn bezoek wat papieren achter, waaronder een handleiding over hoe het huis eruit moet zien voor mooie foto’s. Arghhh dat is een stuk sterieler dan we dachten en dus staat deze week in het teken van opruimen, opruimen en nog eens opruimen. En zo komen we erachter hoeveel spullen en prullen we eigenlijk hebben. Iedere dag doen we een ruimte en als de fotosessie nadert, is het nog een grote chaos. Inmiddels staat de weggeefhoek vol met mandjes, potjes, vazen, apparaten en groot speelgoed waar Tess allang uitgegroeid is. Uit de badkamer komt een grote vuilniszak met spullen waarvan ik me niet meer kan voorstellen waarom ik ze ooit gekocht had en diezelfde spullen heb ik dus braaf met de jaarlijkse kastenschoonmaak weer teruggelegd in de kast met de gedachte dat ik het ooit wel een keer zou gaan gebruiken. En ik realiseerde me dat er nog 8 andere ruimtes zijn in ons huis waar hetzelfde gaande is. Daar liggen spullen die ooit vast nog eens van pas gaan komen en die nemen samen heel veel ruimte in beslag.

Met de plannen die wij hebben, is het absolute noodzaak om te gaan minimaliseren en daar ben ik in de badkamer mee begonnen. Esther Jacobs schreef in een van haar boeken dat mensen geen eigenaar zijn van spullen, maar tijdelijk beheerder. En dat is helemaal waar, als je bedenkt dat er altijd een moment komt waarop je spullen achterlaat of overdraagt aan een andere beheerder. En met deze gedachte werd afscheid nemen van spullen ineens een stuk makkelijker. Uiteindelijk zijn het maar spullen en door het wegdoen van dingen, creëer je ruimte voor nieuwe dingen. Daar komt bij dat weggeven van dingen onwijs leuk is. Het grootste gedeelte van mijn make-up, geurtjes, zalfjes en nagellakjes heb ik weggegeven. De blije gezichten van mensen geven die spullen ineens weer echt waarde, want laten we eerlijk zijn: daar liggend in een kast, hebben ze geen enkele toegevoegde waarde, toch?

Op vrijdag was het een race tegen de klok om het laatste deel van de opruimsessie op tijd klaar te hebben. Minimaliseren is een klusje voor de langere termijn en zelfs het opruimen van prullen gaat niet zo soepel meer. De spullen op het aanrecht verdwijnen tijdelijk in kastjes, alsmede het speelgoed van Tess dat in de woonkamer slingert. Op de laatste minuut kom ik erachter dat de bijkeuken nog een rommeltje is en ook daar lukt het om wat spullen in kastjes weg te werken. En precies op het moment dat ik de laatste handeling verricht in de bijkeuken, gaat de bel. Het is 1 minuut voor half 3, de makelaar is perfect op tijd en godzijdank ben ik net klaar. Met de Franse slag weliswaar, maar ons huis is klaar voor haar fotoshoot!