Mijn vriendinnen maakten zich ernstige zorgen toen ik vertelde dat ik met mijn gezin ging rondreizen in een camper. Ze kennen me langer dan vandaag en hadden een rekensommetje gemaakt. Een langere periode rondreizen in een camper is geen vakantie, zeker niet als je het nog nooit gedaan hebt. Onderweg moet gewerkt worden en Tess zal thuisonderwijs krijgen. Dan is er nog het reizen zelf en het huishouden. Hoe gaat ze dat allemaal doen, hebben ze gedacht en wanneer gaat ze ontspannen.

Optimistisch als ik ben, wuifde ik dat weg. Natuurlijk ga ik ontspannen, dat is logisch toch? Ik ga doen wat ik het allerliefste doe: de wereld ontdekken. Nou ja, Europa dan in ieder geval. Op ontdekkingsreis, mooie dingen zien en genieten van helemaal niets doen. Uhuh, natuurlijk Linda, moeten mijn vriendinnen gedacht hebben.

En ze hadden gelijk

Ja ja, eerlijk is eerlijk. Ze hadden gelijk. Dat ontspannen bleek nog niet zo gemakkelijk. Nu hadden we natuurlijk wat tegenslagen aan het begin van onze reis, maar ook daarna lukte dat ontspannen nog niet zo goed. En dat had niet zo veel te maken met de dingen die moesten gebeuren. Het had vooral te maken met mijn overtuigingen over de dingen die moesten gebeuren.

En ik hoef alleen maar naar mijn voeten te kijken om te weten hoe de vlag erbij hangt. Afgebladderde nagellak zegt alles wat ik moet weten. Ik heb er een hekel aan als mijn teennagels er zo uitzien en toch neem ik dan niet de tijd om mijn nagels even te verzorgen. Dat deed ik ook niet toen ik nog yogales gaf en als ik dan in de down dog stond, schaamde ik me dood voor mijn voeten. En toch bleek dat niet genoeg reden om tijd voor mijzelf vrij te maken. Ik schreef er in een eerdere blog al eens over.

Wellness in Hongarije

Gisteren gingen we weer naar het zwembad in Barcs, wat eigenlijk een wellness centrum is. Het enige dat ik daar heb gedaan, is naar Tess kijken. Kijken hoe ze in het water dook, stukjes onder water zwom en handstand deed op de bodem van het zwembad. Verder had ik niets om handen, behalve wat kletsen met Daniela en Freek. Ted had deze keer geen zin om mee te gaan.

Het gesprek ging over het al dan niet aanleggen van een zwembad bij huis en Freek merkte op dat het wellicht een beter idee was om regelmatig naar het zwembad in Barcs te gaan, omdat hij het aan huis nog niet zo makkelijk vindt om niets te doen. Ha, blijkbaar zijn er ook mannen die hier last van hebben.

En direct daarna realiseerde ik me, dat me in Hongarije was gelukt wat me nog niet eerder was gelukt: mezelf de ruimte geven.

Stoppen met de race tegen de klok

Ik kwam tot de conclusie dat de klok er niet meer toe doet. Van nature ben ik een ochtendmens en vind ik het fijn om heel vroeg op te staan. In de vroege uren, krijg ik het meeste werk gedaan. Ik voel me dan fit en energiek. Naarmate de dag vordert wordt dat minder en in de avond ga ik het liefst op tijd naar bed.

De afgelopen jaren is het me niet goed gelukt om mijn eigen ritme te volgen, omdat Tess gemiddeld 3 keer per nacht wakker werd. De afgelopen weken was dat ook weer zo en sinds een paar nachten gaat het weer beter. Tot voor kort was het zo dat ik me schuldig voelde als ik later op stond dan dat ik eigenlijk zou willen. En gisteren realiseerde ik me, dat ik dat helemaal niet meer erg vind. Als ik me moe voel, blijf ik iets langer liggen en schuif ik dat wat ik wil doen gewoon een stukje door.

Verdelen

Ik werd er ook op geattendeerd dat Tess al 5 is en dus heel veel dingen zelf kan doen. Haar eigen drinken inschenken bijvoorbeeld. En nu we haar zelf meer laten doen, blijkt ze dat allemaal heel goed te kunnen. Iets minder zorgzaam is uiterst leerzaam en levert mij weer wat meer tijd op.

En Ted heeft ook veel minder te doen, dus ik kan ook best wat werkzaamheden bij hem kwijt en het mooiste is: hij doet het met liefde.

Stress zit in je hoofd

Of je al dan niet kunt ontspannen zit volledig in je hoofd. Toen ik vanmorgen nog lekker met Tess lag te knuffelen op bed, bedacht ik me dat het leven zo druk is als ik het zelf maak.

Er is veel meer mogelijk dan je soms kunt zien en je hoeft alleen maar los te laten. Hoe erg is het als je je werk wat ruimer verdeelt. Als je beter presteert als je regelmatig pauzeert, hoe suf is het dan om continu door te werken? Als je een leukere mama bent, als je ook zo nu en dan je eigen teennagels lakt, hoe suf is het dan om geen tijd vrij te maken voor jezelf? En als je een leukere vrouw wordt, door ook regelmatig nee te zeggen, hoe suf is het dan om altijd ja zeggen.

Verplichting wordt verlichting

En daar viel hij, als een blok beton. De last verdween van mijn schouders. Het gevoel om altijd te moeten presteren is gevallen. De verplichting om voor een bepaalde tijd op te staan, de verplichting om altijd dingen te doen en de verplichting om er altijd te zijn voor anderen, bestaan alleen in mijn hoofd. In werkelijkheid is er veel meer mogelijk dan dat ik had bedacht.

En weet je wat nu het allerleukste is? Door me niet meer verplicht te voelen, is er zoveel ruimte gekomen om dingen te doen die ik graag wil doen. Alles lijkt vanzelf te gaan, in een natuurlijke flow, doordat ik mezelf de ruimte geef om te zijn.

Zijn is minstens zo belangrijk als doen. Want als alles gewoon mag zijn zoals het is, inclusief jij, dan zul je automatisch ontspannen.

Ben je benieuwd hoe het verder gaat? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief. Ik stuur je dan ongeveer iedere 2 a 3 weken de high lights van de afgelopen periode. Inschrijven voor de nieuwsbrief kan hieronder.

Ja leuk, ik blijf graag op de hoogte!