“Nee!”, hoor ik op de achtergrond. Ik kijk op en vraag; “Wat is er?” “Nou eigenlijk Ja”, is het antwoord. “Wat bedoel je”, vraag ik. Freek wuift naar me. “Kom es”. Ik loop naar hem toe. Hij zegt: “Weet je nog dat ik op zoek was naar Sint-Janskruid?”, vraagt hij met een stralend gezicht. “Jazeker”, zeg ik, “We hadden het er gisteren nog over”. “Precies”, roept hij uit en zijn ogen schitteren van blijdschap. “Kijk!” Tegen het hek groeit een klein groepje stengels met prachtige gele bloemetjes. Ik kijk hem verwonderd aan. “Nee”, roep ik opgetogen. “Jaha”, is het antwoord. Voorzichtig trekt hij er een uit de grond en loopt naar zijn kruidentuintje, om hem een ereplaatsje te geven tussen alle geneeskrachtige kruiden.

In mijn hoofd gonst zijn stem na: “Ik zei je toch al: Vraag en het word je gegeven”. Diep van binnen weet ik dat hij gelijk heeft. Ik heb hier al zo vaak over gelezen en in de trainingen die ik heb gevolgd werd er over gesproken. Je bent de regisseur van je eigen leven, waar je je op focust groeit en wat je wilt, daar hoef je alleen maar om te vragen.

Voor mijn gevoel ben ik verder verwijderd van mezelf dan ooit tevoren en toch voelt het vandaag anders. Want ik heb ook gevraagd, ik heb gevraagd om hulp. Hulp om een van mijn grootste blokkades op te heffen. De blokkade om iets voor mezelf te vragen. En hier zijn ze: Freek en Daniela, die me gisteren doorzaagden over dat wat me tegenhoudt om succesvol te zijn in dat wat ik doe. Want ik heb zoveel te delen. Alleen al mijn eerste boek, dat al door honderden mensen is gelezen en waar ik lovende reacties op krijg. Het is toegankelijk, verhelderend en helpt mensen om zich weer goed in hun vel te voelen. En toch blijf ik op de achtergrond hangen. Waarom? Ik heb al zoveel oefeningen gedaan om hierin door te breken en toch is het me nog niet gelukt. En op het moment dat ik het begin op te geven, komen deze prachtige mensen op mijn pad.

Freek en Daniela willen helpen en daar zijn ze al mee begonnen, door me te ondervragen en me te adviseren. Ze geven me een schop onder mijn kont en ik mag in de enorme moestuin mijn gedachten ordenen. Hoe mooi is het, dat we hier precies op het juiste moment terecht komen. De planning was namelijk om vanuit Defi Frankrijk, door te rijden naar Spanje en Portugal. Dat werd een heel andere route, veroorzaakt door gebeurtenissen die we van te voren niet hadden kunnen bedenken.

Ik voel me dankbaar en begin weer te geloven in wonderen, een gevoel wat ik lange tijd kwijt was. Er is zelfs weer een klein beetje hoop in mij. Hoop dat het me deze keer wel lukt om de prachtige plannen die ik al jaren heb, echt vorm te kunnen geven.

Overigens werkt Sint Janskruid in combinatie met rozemarijn als natuurlijk antidepressivum, wat in dit geval bijzonder handig is om het blije gevoel vast te houden. Wat een klein geel bloemetje al niet te weeg kan brengen.

Hallo Sint Janskruid!