Update: Naar aanleiding van deze post hebben wij een telefoontje gekregen van een mevrouw van Univé, die haar verontschuldigingen aanbod voor de gang van zaken. Ze heeft ervoor gezorgd dat alsnog het volledige bedrag wordt vergoed. We krijgen ook een bloemetje, die wat lastig te bezorgen is als we op reis zijn. Op ons verzoek wordt het bloemetje verstuurd naar onze vrienden in Giethoorn die steeds onze postzaken regelen.

Wij vinden het fijn om te horen dat er toch anders kan en zo waren we het ook altijd gewend van Univé.

Sinds een paar weken vragen wij ons serieus af, wie nu eigenlijk de vruchten plukt van de zorgverzekering. Toen we met Tess naar het ziekenhuis moesten voor de ernstige huidziekte die ze had opgelopen, belde ik met de alarmcentrale van onze zorgverzekeraar. Ik kreeg een begripvolle dame aan de lijn en ik legde haar de situatie uit. Ze drukte me op het hart, me geen zorgen te maken over de financiële afhandeling. Alles zou geregeld worden, we waren immers goed verzekerd. Voor de niet-medische kosten, zou Univé contact opnemen met onze reisverzekeraar. Hiervoor wilde ze graag de gegevens hebben van onze reisverzekering, zodat ze contact konden opnemen. Ik moest wel de medicatie en verbandmiddelen voorschieten. De kosten zou ik daar later van terugkrijgen. Ons gezin is immers goed verzekerd, ook voor medische kosten in het buitenland.

Wat heeft de ANWB ermee te maken?

Ongeveer een week later, krijgen we een telefoontje van de ANWB alarmcentrale of alles goed gaat. Ik vraag de beste man waarom hij ons belt en hij vertelt ons dat de ANWB de alarmdienst is van Univé. Ik vertel hem dat ik al gesproken heb met de alarmcentrale van Univé en dat ik het gek vind dat er een derde partij hetzelfde werk doet. Hij begrijpt mijn vraagtekens. De ANWB-meneer vertelt me dat ik zoveel mogelijk bonnen moet verzamelen en dat ik die naar Univé en mijn reisverzekeraar moet sturen. Ik vertel hem dat de Univé alarmcentrale me heeft gezegd dat zij zelf contact op zullen nemen met de NKC en dat wij ons mogen richten op het verzorgen van onze dochter.

Voor de beeldvorming: Tess wordt niet opgenomen in het ziekenhuis omdat ze razend besmettelijk is voor iedereen en alles wat ze aanraakt een potentieel besmettingsgevaar is voor de (ernstig) zieke kinderen die in het ziekenhuis liggen. Daarom reizen wij iedere dag heen en weer naar het ziekenhuis, moeten we buiten het ziekenhuis eten en Tess zo snel mogelijk weer meenemen als de onderzoeken klaar zijn. Wij zijn gemiddeld 3 uur per dag bezig met het verbinden van de wonden en de rest van de dag gaat op aan ontsmetten van de camper en het sanitair op de camping waar Tess gebruik van heeft gemaakt. We willen ook op de camping niemand besmetten.

Papieren rompslomp

Als we de bonnen willen mailen naar Univé, vinden we geen mailadres. Bij navraag wordt verteld dat er geen mailadres is. Als Ted vraagt of hij het goed begrijpt dat er in het digitale tijdperk bij Univé niemand is die een eigen mailadres heeft, blijft het stil aan de andere kant van de lijn. We moeten de bonnen 1 voor 1 inscannen en dan het bijgaande formulier invullen. We hebben nog al een stapel facturen en dat was niet de afspraak. Ted zeurt door en mag dan uiteindelijk de bundel facturen via het klachtenformulier insturen. Wat fijn, nog een medewerker die met ons mee wil denken.

Niet veel later krijgt Ted een telefoontje dat de facturen via de reguliere weg moeten worden ingediend. Dus alles apart inscannen en formulieren invullen. Weer vraagt Ted om een mailadres, waar hij dan de bonnen en een overzicht naar toe kan sturen. Dat mailadres krijgt hij niet. De mevrouw aan de telefoon gaat wél kijken wat ze kan doen.

Vergoeding van ongeveer de helft

Zonder enig bericht wordt er een bedrag over gemaakt van iets meer dan 400 euro.  Dat is nog niet eens de helft van wat we hebben betaald. Ted belt weer met Univé. Ted slaat aan het rekenen samen met de behulpzame mevrouw van Univé. We komen erachter dat er een aantal bonnen dubbel zijn gerekend door Ted, maar dan nog zijn er heel veel bedragen niet vergoed. De zalf die Tess nodig had voor haar huid, werd wel vergoed als er een rood randje op de tube stond, maar niet als er een oranje randje op het tubetje stond (of andersom). Precies dezelfde zalf, alleen de ene is vetter dan de andere.

De verbandmiddelen werden niet vergoed. Dat is vreemd, dat was wel toegezegd. Ted vraagt aan de vriendelijke mevrouw of de verbandmiddelen wel waren vergoed als Tess was opgenomen in het ziekenhuis. Daarop reageert ze bevestigend. Interessant, als je als ouder zelf je uiterste best doet om je kind te verbinden, dan moet je het zelf betalen en doen ze het in het ziekenhuis dan wordt het vergoed? Voor de zorgverzekering zou dit vele malen duurder zijn geweest. Dat vind de mevrouw aan de telefoon een goed argument en ze gaat ermee terug naar de schadeafhandelaars.

Klachtenafhandeling

Helaas belt ze de volgende dag alweer terug met de mededeling dat de schadeafdeling de vergoeding blijft weigeren. De kostenpost van de verbandmiddelen was hoog. De hele camper lag vol met verbandmiddelen, het leek hier wel een ziekenhuis.

Toen ik gisteren een vriendin vertelde over deze situatie, schreef ik per ongeluk klachtenmafhandeling en ik moest er vreselijk om lachen, want het was precies het goede woord voor de behandeling die we kregen van de mevrouw van de afdeling klachten. Ze werkt er al 28 jaar en ik vraag me af hoeveel ze al heeft verdiend voor Univé ten koste van de brave Nederlandse burgers.

Er was geen enkel begrip voor onze situatie en er kwam geen enkel excuus voor de verkeerde weergave van zaken. De ene zalf werd wel vergoed en de ander niet, allebei voorgeschreven door de artsen van het ziekenhuis, die ook moesten zoeken naar de beste behandeling van deze horrorziekte. De verbandmiddelen werden ook niet vergoed en we moesten maar contact opnemen met NKC. Maar dat zouden jullie toch doen? Nee hoor, daar beginnen wij niet aan. Maar dat is verteld door je collega! Nou dat doen we niet dus. OK…..

Geen enkele vorm van begrip, geen enkele interesse om de beloftes na te gaan en het enige dat ze leek te horen was haar eigen mantra over de basisverzekering en de voorwaarden.

Een nieuwe poging

Ted besloot op zoek te gaan naar de voorwaarden voor verbandmiddelen. Na een lange speurtocht op de website van Univé, besloot hij opnieuw te bellen voor ondersteuning. De medewerkers van dit bedrijf zullen vast weten waar die te vinden zijn. Toen Ted iemand aan de lijn kreeg, vroeg hij om de voorwaarden voor verbandmiddelen. De man gaf hem allerlei informatie over wat te doen in het buitenland betreffende de zorg. Ted bleef keer op keer vragen naar de voorwaarden specifiek voor verbandmiddelen in de basisverzekering én voor de buitenlandverzekering. In totaal moest hij 45 minuten wachten tijdens de zoektocht van de medewerker.

Uiteindelijk werd hij weer doorverbonden naar de afdeling klachtenafhandeling. En je raad het al, hij kreeg dezelfde mevrouw aan de lijn. Die niet van plan is om de specifieke voorwaarden op te sturen of uit te leggen. Als Ted uit zijn slof schiet, zet ze hem in de wacht om af te koelen. We keken elkaar aan en schoten in de lach, zo debiel zijn we nog nooit eerder behandeld in alle jaren dat we ons geld naar Univé hebben gebracht.

Na aandringen van Ted worden, als het goed is, de voorwaarden per mail verstuurd. Aha, dus de mensen van Univé hebben wel een mailadres!

Opgedrongen verzekering die niet voldoet aan de afspraken

Een tijdje terug las ik een artikel over een rechtszaak die zou zijn aangespannen tegen de staat over het opdringen van een zorgverzekering bij particuliere bedrijven. Die rechtszaak zou zijn gewonnen. Het artikel vind je hier. Als je je geld kunt verdienen doordat de overheid mensen verplicht tot een verzekering, dan heb je het makkelijk. Dat is ook te zien aan de inkomsten van de zorgverzekeraars. Ik vind dat je in die positie dan ook zo fair moet zijn om in ieder geval je eigen beloftes na te komen. Als je dat niet kunt, dan ben je fout bezig.

En wat ik er het ergste aan vind, is dat je als mens niet eens kunt opzeggen als de verzekering zich niet aan de afspraken houdt. Je moet dan gewoon wachten tot volgend jaar. Moet de burger eens proberen.

Recht op gratis zorg

Volgens de Internationale Rechten v/d Mens heeft ieder mens altijd recht op medische zorg! De Nederlandse staat discrimineert grootschalig zijn eigen burgers, door alleen de mensenrechten van migranten/vluchtelingen te erkennen d.m.v. het recht op gratis medische zorg!

Voor ons is de zorgverzekering nog veel duurder geworden, dan die al was. En naar mijn mening is zorg in Nederland voor de meeste mensen niet meer op te hoesten. Ik vind dat als je zoveel moet betalen dat de basis dan ook goed geregeld moet zijn. Verbandmiddelen zijn een basisbehoefte bij ernstige huidaandoeningen. Mijn dochter heeft geen belang bij het grootste deel van de medicatie die wel vergoed wordt. Mijn dochter is bijna altijd gezond en heeft 1 keer dringende medische hulp nodig gehad en dat zou zonder gedoe moeten worden vergoed, zoals afgesproken.

Instanties en rare regels

De verplichte veel te dure particuliere zorgverzekering, is een van de redenen dat wij Nederland niet meer zo een tof land vinden. En zo zijn er nog heel veel regels en rare dingen. Zo kregen wij een brief voor de waterschapsbelasting. Blijkbaar mag het waterschap ingezetenenbelasting heffen. Is dat niet iets van de gemeente? Hoe dan ook, ze heffen het voor 1 jaar, ook als je niet in Nederland bent. Zo komt de staatskas wel vol he?

Al deze regels en kosten hebben me altijd op de nek gezeten en daar zijn we gelukkig voor het grootste deel van onze reis los van. We zijn dan ook echt op zoek naar alternatieven. Weet jij een goed alternatief? Laat het ons weten hieronder in een comment.