Je kunt erop wachten ’s morgens. Op de melodie van Coco Jamboo rijdt hij door de straten van Kálmáncsa. Eerst scheurt hij je huis voorbij, om je te laten weten dat hij in de buurt is. Je kunt dan vast op zoek gaan naar je portemonnee. Dan ongeveer na een kwartiertje stopt hij overal waar mensen aan de weg staan. In een stil dorpje als Kálmáncsa, lijkt dit het hoogtepunt van de dag.

Tess vind het geweldig als hij komt. Vrolijk springt ze ‘s-morgens om me heen: “Mama, de broodmeneer is er weer! Pak je portemonnee! Kom mama, kom mee”. Ze trekt aan mijn arm en duwt mijn portemonnee in mijn handen. Als we aankomen bij de Hongaarse SRV wagen, staat er meestal een kleine rij druk pratende Hongaren. De oudere buurvrouw wijst steevast naar Tess haar voeten en dan naar die van mij. Met gebarentaal probeer ik haar uit te leggen, dat Tess liever geen schoenen draagt.

Als ze aan de beurt is lijkt ze ruzie te maken met de verkoper. Hij probeert haar bananen aan te smeren die vanzelf uit de schil vallen. Haar zoon komt er dan bij en wenkt dat het tijd is om te gaan. Hij wijst naar het stuk gebak dat hij in zijn handen heeft.

Dan ben ik aan de beurt en Tess begint te giechelen. Met gebarentaal leg ik uit dat ik 8 ronde broodjes wil en 4 broodjes die dezelfde vorm als croissantjes hebben. Ik maak daar een gekke beweging bij en de broodmeneer rolt met zijn ogen als hij voor de zoveelste keer de naam van het broodje noemt. Ik kan het niet onthouden. Hongaars lijkt, in tegenstelling tot veel andere talen, niet aan mij besteed. Ik houd mijn hand open met daarin een berg losgeld en de beste man haalt er iets meer dan 300 HUF uit, wat neerkomt op ongeveer € 1,20. Ik zwaai naar hem en hij zwaait, zoals altijd, niet terug.

Hongaars brood

Als je van Frankrijk naar Italië naar Hongarije bent gereden, dan is het Hongaarse brood wel even wennen. Hongaars brood is taai en droog. Als je een heel brood koopt, dan kun je het na een paar uur al niet meer snijden, omdat het zo droog is dat het in kruimeltjes uit elkaar valt.

Maar als je er verse komkommer, sla en tomaat (deels uit de tuin van Freek) op doet met een toefje mayo, dan transformeren de broodjes die qua vorm op croissantjes lijken, in een prima lunch.

Gestrand

Het ziet ernaar uit dat we nog wel even in Hongarije blijven hangen. We moeten hier sowieso nog 2,5 week vertoeven, omdat Eowyn besmettelijk is door het vaccin tegen hondsdolheid. Deze plek waar vooral rust heerst, brengt bij ons allemaal de nodige processen op gang. Het lijkt erop dat Tess de ziekten die ze regelmatig heeft doorgemaakt, zoals eczeem en oorontsteking, aan het afronden is. Alles loopt ze in milde vorm door en haar huid ziet er beter uit dan ooit te voren.

Ted kan zijn ei niet kwijt en hoewel er hier klusjes genoeg zijn, komt hij er niet aan toe. Deze plek nodigt hem uit om naar binnen te gaan en daar verzet hij zich tegen. Het mooie is dat het toch gebeurt en dat hij steeds dichter bij zichzelf komt. Bij mij is het ook rumoerig. Ik krijg steeds meer door wat mijn natuurlijke rol is in het leven. Langzaam kom ik ook weer dichterbij mezelf en dat gaat soms gepaard met heel heftige emoties. Gelukkig hebben Freek en Daniela een heel diepe tuin, waar ik helemaal naar achter kan lopen en keihard kan brullen, zonder dat iemand me hoort.

Ik las op de blog van Nanouk van Gennip dat dit heel normale processen zijn en dat biedt houvast. Je zou verwachten dat als je je droom leeft, dat je je euforisch moet voelen en dat is vaak in de beginperiode niet het geval. We zijn nog druk aan het landen. Nanouk heeft het erover dat zij en haar partner daar een jaar voor nodig hadden. Als ik haar verhalen lees, voel ik opluchting, we zijn immers pas een paar maanden weg. Het gaat dus eigenlijk heel goed met ons en dat maakt me dan toch weer euforisch…….