“Zou je dat nu wel doen? Er is pas iemand doodgegaan aan die troep!”, appt mijn vriendin bezorgt als ik haar vertel dat ik op het punt sta om een ayahuasca ceremonie te doen. En ik kreeg meer van dit soort reacties van bezorgde bekenden en vrienden, waarvan zelfs iemand vond dat ik maar normaal moest doen. Tja, normaal komt niet voor in mijn woordenboek en al helemaal niet in mijn leven en dat is maar goed ook, want het heeft me al heel veel moois gebracht in mijn leven.

Inmiddels ben ik alweer een week terug van mijn retraite. Toen ik als eerste arriveerde bij de prachtige villa in de heuvels van Tavira, kreeg ik de mooiste kamer met openslaande deuren naar een enorm terras. Ik had een royaal bed en als ik erin lag kon ik de zee zien door de openslaande deuren en door het raam kon ik de zon zien opkomen. Later kreeg ik een kamergenote die me heel duidelijk dualiteit liet zien en me uitnodigde mijn grenzen te bewaken. Ze was heel liefdevol, gaf me haar slippers toen de mijne stuk gingen en ze gaf me een kristal voor extra steun tijdens de ayahuasca sessies. Van de kamer maakte ze binnen 5 minuten een enorme bende en haar kleding verspreidde ze tussen en onder mijn kleding. Ze vertelde dat ze enorm snurkte en ik wenste een kamer voor mezelf. Het werd de gulden middenweg. Haar spullen waren om mijn heen, maar ze heeft geen enkele nacht in de kamer geslapen.

Toen ik besloot om deze retraite te doen, had ik helse pijnen in mijn nek, handen en voeten. Ik kon niet uit mijn woorden komen en had een heel kort lontje. Ik moest regelmatig op bed gaan liggen omdat ik de prikkels van de dag niet meer kon verwerken. Er moest iets veranderen en toen ik besloot dat ik genoeg geleden had, kreeg ik het idee om kambo te doen. In mijn zoektocht naar een adres waar ik dit kon doen, kwam ik de retraite in Portugal tegen. Briljant want het was een uurtje rijden vanaf de plek waar we toen verbleven. Ik besloot te boeken.

Naarmate de retraite dichterbij kwam, werd ik nerveus. Ik stond niet zo te springen om de ayahuasca, maar volgens de sjamaan zou me dit gaan helpen en dus koos ik voor het hele pakket. Drie ayahuasca sessies, 2 kambo sessies en dagelijks ondersteunende yoga. Twee weken van te voren moest ik al op dieet, om mijn lichaam voor te bereiden op de retraite. Van het dieet werd ik nog vermoeider dan ik al was en omdat ik geen natuurlijke pijnstillers meer mocht gebruiken werden dat 2 zware weken.

Ook tijdens de retraite was ik op dieet en ik nam zoveel mogelijk rust. Nauwelijks contact met de buitenwereld en volledige focus op herstel. De yoga was heerlijk. Het waren helende sessies en ze hielpen me te ontspannen. De eerste ayahuasca ceremonie voelde ik niets bij het eerste drankje en ook niet bij het tweede en derde drankje. Teleurgesteld ging ik naar bed en viel in slaap. Een half uur later schrok ik wakker. Mijn hoofd tolde en ik zag allemaal vormen en kleuren. Mijn gedachten draaiden op volle toeren en mijn lichaam deed pijn. Het werd een afschuwelijke nacht van nare gedachten en enge beelden. Ik viel pas tegen de ochtend in slaap. Toen ik wakker werd had ik minder pijn. Voor het eerst in jaren kon ik uit mijn bed stappen zonder dat mijn voeten pijn deden. Mijn handen tintelden, maar deden geen pijn. Ik was compleet verbaasd. Zou ik die nacht zonder het te weten, wat rotzooi hebben opgeruimd?

Veel tijd om erover na te denken had ik niet. Ik was nog misselijk van de ayahuasca en moest ruim 1,5 liter water gaan drinken om me voor te bereiden op de kambo sessie. Dat was een flinke uitdaging. Een Amerikaanse jongen vertelde later dat hij het water drinken net zo erg vond als de kambo sessie zelf. En als je misselijk bent is water drinken op een nuchtere maag een flinke uitdaging for sure.

Toen ik 2 liter water op had, was ik aan de beurt en mocht ik op een stoel gaan zitten met uitzicht over de vallei. De sjamaan maakte met een heet stokje 2 gaatjes in de huid op mijn bovenarm. Daarna moest ik spugen in een bakje. De sjamaan mengde wat van mijn speeksel met het gif van de kambo kikker. Dit mengsel smeerde hij op mijn arm. En toen gebeurde het. Mijn hart begon als een bezetene te kloppen en ik werd helemaal onpasselijk. De sjamaan hield me strak in de gaten of ik niet out ging. Mijn nek werd helemaal heet en begon te bonken. Ik stotterde dat mijn nek zo’n pijn deed en de sjamaan zei dat dat goed was en dat ik moest overgeven, maar dat lukte niet. Hij vroeg of ik genoeg had gedronken en ik zei dat ik er 2 liter op had zitten. Toen moest ik mijn vinger in mijn keel steken en dat hielp. Van de sjamaan moest ik in mijn bakje kots kijken en dat zorgde ervoor dat er nog meer kwam. Wat een troep kwam daaruit, dat had ik niet verwacht. Toen het overgeven klaar was, voelde ik me langzaam beter worden. Ik werd naar een heerlijke Chesterfield bank geleid waar ik kon bijkomen. Ik lag een half uur hevig te bibberen en toen ineens voelde ik me kiplekker en liep ik weg. Ik ben gaan douchen en een uurtje gaan slapen en toen ik weer opstond was de pijn in mijn nek compleet verdwenen.

De rest van de dag was een rustdag en de volgende dag ook tot de avond. Wel was er ondersteunende yoga. In de avond was er weer ayahuasca en deze keer kreeg ik de eerste ronde direct een wijnglas vol. Oh hoe ik gewenst heb dat dit goedje naar wijn smaakte, maar helaas de associatie met misselijk worden is zo groot dat het drinken van de ayahuasca drank letterlijk misselijkmakend is. De eerste 25 minuten binnenhouden is een enorme uitdaging. Ik besloot het bij deze ene ronde te houden en af te wachten of het zou komen. Het kwam pas iets na de aanbieding van de derde ronde, die ik niet had aangenomen. Gelukkig maar, want dit was een intense sessie. Ik zag kleuren en vormen en ik voelde de meest vreemde sensaties in mijn lichaam en een ontspanning zoals ik hem nog nooit heb ervaren. Het was net of mijn lichaam in gelei veranderde en volledig plat ging. “Ontspannen doe je zo”, zei een stem. Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd en ik herinner me dat ik dacht dat als dit andere dimensies waren of het hiernamaals, dat ik dat maar saai vond en dat ik het leven leuker vond. Klopt, want de kleuren en vormen die ik zag vond ik saai en vermoeiend. Ook deze sessie zette ik voort in mijn kamer en hield de hele nacht stand. Die nacht besloot ik dat het genoeg was en dat ik het niet meer zou doen.

De volgende ochtend besloot ik om het toch af te maken. Een tweede kambo was niet nodig want de eerste had al zoveel effect gehad dat een tweede zinloos zou zijn geweest op dat moment volgens de sjamaan. Bleef dus nog 1 ayahuasca sessie over. Grappig genoeg, was ik er niet meer bang voor. Toen de avond viel werd ik erg misselijk en ik overlegde met de sjamaan. Hij besloot me een klein beetje te geven, zodat ik het binnen kon houden. Die nacht gebeurde er nagenoeg niets. Het enige wat ik voelde was alsof er iets door mijn lichaam ging voor een laatste check up. Grappig dat ik besloten had dat het genoeg was en dat het ook genoeg bleek te zijn. Ik voelde verbinding met de andere mensen in de zaal. Een soort Sense 8 (serie op Netflix) en dat vond ik bizar. Wat het nog bizarder maakte was dat degene waar ik me het meest mee verbonden had gevoeld die sessie, naar me toe kwam om me te vertellen dat ik in zijn sessie was geweest en dat ‘moeder ayahuasca’ hem iets over mij had verteld. Hij vroeg me of ik wilde weten wat. Uiteraard wilde ik dat weten en wat hij me vertelde klopte precies. Sterker nog, het was het antwoord op een van mijn vragen. Toen ik hierover vertelde in een groepsgesprek, vertelden anderen dat zij soortgelijke ervaringen hadden gehad. Iedereen was blijkbaar die nacht met elkaar verbonden geweest.

Mijn visie op het leven is veranderd. Ik voel me intens gelukkig en kalm. Mijn fysieke pijn is nagenoeg verdwenen. Ik ben me bewust van mijn kwetsbare plekken en werk aan verder herstel, wat me aardig goed afgaat omdat het lijkt of ik ineens overal tijd voor heb. Ik kan weer normale gesprekken voeren en heb geen hoofdpijnen meer. Ik voel me nog moe, door de slapeloze nachten en toch bruis ik van de energie. Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb kunnen doen en ik ben blij dat ik mijn hart heb gevolgd en niet heb geluisterd naar de bezorgde mensen om me heen. Volgens Ted ben ik veel resoluter en duidelijker. Hij heeft zijn Linda weer terug. Ik heb een harde reset gedaan en heb daarvoor een enorme beloning gekregen. Ik kan het iedereen aanbevelen die te maken heeft met fysieke en/of mentale blokkades. Oh en of je eraan dood kunt gaan? Nee, aan pure ayahuasca kun je niet doodgaan. Waarschijnlijk is de Hongaarse man doodgegaan aan iets anders, zoals bijvoorbeeld toé. Verder zijn er strikte regels. Zo mag je bijvoorbeeld geen ayahuasca gebruiken als je anti depressiva gebruikt. Doe je dat toch, dan is dat een risico.

Mocht je meer willen weten over mijn ervaring, stel me gerust een vraag.