Vandaag is de derde dag dat we onderweg zijn richting Gruissan, alwaar Ted mee zal doen aan Defi Wind. Omdat we wat later zijn vertrokken dan gepland, maken we deze dagen veel kilometers. We brengen dus relatief veel tijd door in de camper op dit moment en ik vind dat best heel fijn.

Toen we nog een stenen huis in Nederland hadden, reden we met de auto naar Frankrijk om te snowboarden of te surfen. We reden dan in 1 of 2 dagen zo’n 1200 kilometer, want ja, je wilde natuurlijk niet teveel van je vakantiedagen laten opgaan aan de rit. Ik vond de rit meestal niet zo een succes, omdat ik niet veel kon doen. Van lezen in de auto werd ik misselijk en dan blijft er niet veel anders over dan spelletjes als ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet en dieren raden. En dan om beurten rijden en rusten. Tess deed het altijd verbazingwekkend goed. Die vind reizen leuk en heeft er geen enkel probleem mee om langere tijd in de auto te zitten en dat is natuurlijk ook boffen voor papa en mama.

Reizen met onze camper is een soort 5-sterren all inclusive reis. Zeker omdat het ook ons huis is en we dus alles wat we in ons leven gebruiken, bij ons hebben. Zo kan ik tijdens het rijden mijn blog bij houden en ondertussen mijn verwaarloosde voeten in een maskertje zetten. Met Tess speel ik boter-kaas-en-eieren en we oefenen samen het schrijven van woorden waar ze op dit moment in geïnteresseerd is.

Ondertussen speel ik voor stewardess en zorg ik voor hapjes en drankjes. De koelkast is naast het zitgedeelte, dus ik kan brood smeren, zonder op te staan.

Deze manier van reizen is ideaal voor vrouwen zoals ik. Vrouwen (of mannen) die moeite hebben met stil zitten. En hoewel dat probleem langzaam aan het oplossen is en ik het ook heerlijk vind om gewoon uit het raam te staren naar de prachtige landschappen die voorbij trekken, is iets kunnen doen, toch ook heel fijn.

Op naar Gruissan. Vive la France….. en onze fantastische camper natuurlijk!