Ik scrol door de berichten die ik voor de blog van Wij doen het anders heb geschreven en zie dat het vandaag precies 2 jaar geleden is dat we een berichtje kregen van de makelaar dat ons huis was verkocht. Het stond net een week te koop.
Wat waren we blij en tegelijkertijd bang, want wat was het snel gegaan. September 2017 besloten we om het anders te doen en half oktober was ons huis al verkocht. Ik had persoonlijk gedacht, dat dat wel even zou duren.
We moesten aan de bak. De verzameling spullen na 18 jaar in een vrijstaande woning was enorm. Wat hebben we veel mensen blij kunnen maken met spullen, die we eigenlijk helemaal niet nodig hadden.
Nu 2 jaar later is er eigenlijk niets wat we missen aan spullen die we hebben weggedaan. Ik heb 1 keer om een koffertje verlegen gezeten, omdat ik met het vliegtuig ging en met meer terug ging dan ik gekomen was. En dat loste zich op, doordat ik een koffertje mee mocht nemen van een vriendin dat ze niet terug hoefde.
Hergebruik
Dat koffertje kreeg in Spanje een nieuwe eigenaar. Ik had het naast de vuilnisbak gezet en zag er iemand mee weglopen. Ik vind dat in Spanje een superleuke gewoonte. Alles wat nog bruikbaar is, gooi je niet in de vuilnisbak maar zet je ernaast.
Zo hebben we het afgelopen jaar ook veel kleding van Tess die te klein was naast de vuilnisbak in Spanje gezet. Tess vond het een prachtig idee dat haar kleding een ander kindje blij ging maken. Haar mooiste items bewaart ze altijd voor haar vriendinnetje Melody.
Als ik het eerder had geweten
Vanaf het moment dat we wisten dat ons huis verkocht was, heb ik nachten wakker gelegen. Ik werd dan badend van het zweet wakker, omdat ik dacht dat we iets heel doms hadden gedaan.
In die nachten kwam ik zelden weer in slaap, omdat mijn hersens overuren draaiden. Wat had ik gedaan? Met ons inkomen konden we nooit meer zo een huis kopen. Hoe moest het verder? Zouden we het wel volhouden in zo een kleine ruimte te leven? En wat als we geen geld konden verdienen? Moesten we dan in een klein flatje gaan wonen?
Inmiddels zijn we iets meer dan 2 jaar verder na ons besluit en zijn we helemaal een met onze manier van leven. Het is een natuurlijke flow waar we inzitten. Natuurlijk hebben we ook onze uitdagingen, maar alles waar ik bang voor was in die slapeloze nachten is niet gebeurd. Niet de horror scenario’s en ook niet de praktische bangmakers.
Zo is leven in een kleine ruimte is geen probleem. Sterker nog, de ruimte die we hebben in onze Duuk is perfect. Ik ben na onze aankoop nooit meer een camper tegengekomen die zo past bij onze wensen, als deze.
Je weet het eigenlijk al
Ik kan me nog goed herinneren dat we op zoek gingen naar campers. We hebben een aantal mooie varianten gezien, maar toen we met onze camper een proefritje gingen maken, zat ik te snotteren op de bank.
Tess wilde voorin zitten naast papa en ik ging aan de treinzit zitten. Ted startte de motor en ik kreeg tranen in mijn ogen. Toen we net de straat uitreden, hing het snot al op mijn kin.
Toen Ted vroeg wat ik ervan vond, riep ik heel hard: Dit is ‘m! Dit is onze camper! Kijk maar want ik moet huilen. Ted schoot in de lach en vroeg aan Tess wat ze ervan vond en Tess zei: Mama heeft gelijk papa, dit is onze camper. De rest is geschiedenis.
Mijn tranen zijn mijn leidraad. Als ik ergens in vastloop en ik zoek naar de oorzaak, dan krijg ik altijd mijn antwoord. Zodra ik ergens een brok van in mijn keel krijg en zin heb om heel hard te huilen, weet ik dat daar de oorzaak van het probleem ligt en dan kan ik het direct oppakken.
Tijd voor jezelf
Zo is het ook met ander dingen. Onze manier van leven zorgt ervoor dat we dichterbij onszelf komen. We kunnen veel meer invoelen en begrijpen als geen ander hoe belangrijk gevoel is. Je gevoel wordt sterker als je tijd hebt voor jezelf.
Even helemaal niets doen, is fantastisch om dichterbij je gevoel te komen. Er zijn momenten dat wij op plekken staan waar geen internet is. Niets noppes nada, alleen de geluiden van de natuur. Heerlijk vinden we dat. De gesprekken die dan op gang komen over waar we staan, wat we nog graag willen doen en hoe we het leven zien, zijn fantastisch.
Als ik terugkijk zie ik hoeveel er is veranderd. Onlangs werd ik ontvolgd op Instagram door een van onze oudste vriendinnen, omdat ze moeite had met onze leefstijl. Ze vroeg zich af of ze ons nog wel kende en dat snap ik wel. We zijn ook veranderd. We kijken heel anders naar dingen, dan hoe we dat vroeger zagen.
Nieuwe inzichten
We hebben een compleet andere blik op de wereld en op dingen die we vroeger als normaal ervaarden. Wij realiseren ons dat wat we altijd als normaal beschouwden, misschien helemaal niet zo normaal is.
Ons nieuwe normaal maakt ons zoveel gelukkiger dan ons oude normaal en daarom schreeuwen we van de daken wat we doen. Want als je een droom hebt, dan moet je er gewoon voor gaan, wat die droom ook is. Je gelukkig voelen is je navigatie naar een leven van vervulling.
Voordat Tess geboren werd werkte ik gemiddeld 60 uur in de week en had dan ook nog tussen de 10 en 20 uur reistijd per week. Als ik vrij had, wilde ik alleen maar slapen en op de bank hangen. Ik had geen tijd om na te denken over dingen.
Nu heb ik die tijd wel en realiseer ik me bijvoorbeeld dat mijn gevoel altijd klopt en dat dat gevoel heel subtiel is. Ik heb dat gevoel zovaak weggewuifd, het voor debiel uitgemaakt en overstemd met rationele besluiten. Om er dan vervolgens achter te komen dat ik toch naar mijn gevoel had moeten luisteren.
In oktober 2017 luisterde ik naar mijn gevoel. Toen Ted zei: Zet het huis maar te koop, luisterde ik niet naar de stem in mijn hoofd die schreeuwde: Neeeeee, niet doen, dat is eng, weet je wel wat er allemaal kan gebeuren? En ik luisterde ook al die slapeloze nachten niet. Ik luisterde naar mijn gevoel dat zei: Dit is een fantastisch idee, go for it!
En hier zijn we dan: 2 jaar later. Living the dream.
Wanneer heb jij voor het laatst geluisterd naar je gevoel en wat heeft het je gebracht? Ik ben benieuwd naar je verhaal. Wil je het hieronder met me delen?
Linda
Hoi Linda,
Je verhaal is zeker inspirerend. Momenteel sta ik zelf op een splitsing in mijn leven. Zonder gelijk alles van mezelf op internet te willen zetten, ben ik wel aan het denken over een volgende stap, en alles wegdoen en een camper kopen is één van de opties die ik overweeg.
Andere opties zijn om gelijk maar definitief uit Nederland te emigreren naar een land met meer rust en minder stress. Dat lijkt me ook niet echt moeilijk te vinden als ik de verhalen van anderen zo lees.
Maar heb je ook informatie over praktische zaken zoals bijvoorbeeld je zorgverzekering? Je mag toch maar 3 maanden per jaar in het buitenland verblijven?
Hoe doe je het met belastingen? In principe betaal je belasting in het land waar je woont, maar jullie wonen toch feitelijk nergens?
Betalen jullie MRB over de camper op Nederlands kenteken? Dat is toch vreselijk duur, vooral als je toch bijna nooit in Nederland rijdt?
Emigreren is zeker een optie. Afhankelijk van hoe ver weg je wilt wonen. Een van de beste opties ter wereld nog is Vanuatu, de enige belasting die ze daar kennen is BTW, de rest is vrij. Alles groeit er, dus je kunt er heel vrij leven. Voor ons was dit geen optie, enkele reis vanuit Nederland is ongeveer 36 uur.
Als je Nederlands ingezetene bent, ben je verplicht verzekerd voor de zorg. Je bent Nederlands ingezetene als je 4 maanden of meer in Nederland verblijft per jaar. Tot nu toe is dat in ons geval zo en dus zijn we hier verplicht verzekerd. Wel hebben we er werelddekking bijgenomen en dat betekent dat we ook verzekerd zijn voor zorg in het buitenland. Daarnaast hebben we een reisverzekering met wintersportdekking aangezien wij enthousiaste wintersporters zijn.
Aangezien we dus volgens de wet nog steeds Nederlands ingezetenen zijn, zijn we ook belastingplichtig in Nederland.
MRB is idd schreeuwend duur in Nederland en belachelijk ook nu er nog eens een uitstoottoeslag overheen komt. Het is heel vreemd om te kijken naar de roetuitstoot per kilometer. Als je al iets aan beleid daarin wilt voeren, moet je kijken naar wat iemand daadwerkelijk uitstoot met de aantal gereden kilometers. Aangezien wij aan slow travelling, maken wij veel minder kilometers dan iemand die bijvoorbeeld dagelijks heen en weer rijdt naar zijn werk. Maar goed, dat is een andere discussie.
Aangezien we onze camper in Nederland hebben gekocht en we Nederlands ingezetenen zijn hebben we ook een Nederlands kenteken en Nederlands kenteken betekent MRB in Nederland. Onze camper is een oudje, maar voldoet aan al onze wensen. Verkopen en een in Spanje kopen bijvoorbeeld is voor ons geen optie. Ga je nog beginnen, dan is dat wellicht een betere keuze om te doen. Je hoeft in Spanje geen ingezetene te zijn om een voertuig te mogen bezitten. Dat biedt veel meer mogelijkheden om ook belastingloos door het leven te gaan. Als je idd nergens woont, ben je ook nergens belastingplichtig. Zeker het onderzoeken waard. Lees deze post maar eens: https://wijdoenhetanders.com/uitschrijven-of-niet/, daar schrijf ik erover.
Groetjes,
Linda
Hoi Linda,
Nee, Vanuatu is echt geen optie. Ik ben alleen, spreek de taal niet, ken er niemand… toch wat obstakels! Dan zit ik eerder aan een Engelstalig land te denken, of een land waar veel mensen die taal machtig zijn. Daar kan ik me taalkundig tenminste redden 😉 Ook al ken ik daar ook waarschijnlijk niemand.
MRB in NL is de hoogste van Europa voor zover ik weet. In Spanje zijn de campers duurder dan in NL , maar mogelijk is het wel interessant om er één in NL te kopen en dan te exporteren naar Spanje…
Misschien ook een tip voor jullie: Een paar jaar geleden heb ik al eens naar een internationale ziektekostenverzekering gekeken. Ik kwam toen uit bij Lloyds. Qua premie destijds vergelijkbaar met een Nederlandse zorgverzekering, maar wel gelijk werelddekking met uitzondering van de VS. Omdat de zorg daar door alle hoge aansprakelijkheidskosten nog veel duurder is dan hier geldt daar een toeslag voor.
Die uitstoottoeslag… Tja, heb er als ondernemer met een wat oudere (maar o zo geweldige) bestelwagen ook mee te maken. En dat terwijl diverse rapporten ook nog eens aantonen dat diesels beter zijn voor het milieu. Ik heb het voor de grap weleens uit laten rekenen door een wetenschappelijk bureau waar ik weleens wat mee doe, en zij kwamen tot de conclusie dat mijn 17 jaar oude diesel hoogstwaarschijnlijk beter is voor het milieu dan een nieuwe elektrische auto. De uitstoot van schadelijke stoffen voor het bouwen van auto’s is zo hoog dat vervangen van een auto alleen maar meer milieuschade met zich mee brengt. Zeker de productie van accu’s schijnt ontzettend milieuvervuilend te zijn, nog afgezien van het winnen van grondstoffen door kindslaven (waar onder meer Tesla nu voor aangeklaagd wordt!) Het wordt hoog tijd voor realistisch milieubeleid in plaats van de hyperige, schadelijke onzin van dit moment.
Maar aan de andere kant is deze hyperige onzin waarschijnlijk voor mij wel de druppel die de emmer doet overlopen… het klimaatakkoord is nu al onbetaalbaar aan het worden (en dan moeten ze eigenlijk nog beginnen!). Kreeg van de week een voorbeeld uit Leeuwarden waar mensen 142,= per maand betalen voor alleen warm water! In augustus had toch nog niemand de kachel aan mag ik hopen! (https://www.liwwadders.nl/een-kerstverhaal-er-was-eens-een-gemeente-die-van-het-gas-af-wil-pel-de-geschiedenis-herhaalt-zich/)
Dan doe ik het nu in mijn vrijstaande woning met 27,= voor gas (warm water EN koken) aanzienlijk goedkoper, en dat wil ik graag zo houden.
Hongarije is bij veel mensen ook enorm in trek omdat je daar nog wel een normaal leven kunt leiden tegen betaalbare kosten.
Maar goed, we gaan wel even zien wat 2020 gaat brengen. Ik heb diverse ijzers in het vuur…
Hey Gerard,
Dat doe je goed met 27 euro per maand. Ik wens je veel wijsheid in het maken van je keuze en vooral veel plezier. In Hongarije wonen vrienden van ons, die zich er heel gelukkig voelen en idd wonen en leven kan daar voor een prikkie.
Laat je weten als je een keuze hebt gemaakt?
Groetjes en alle goeds voor 2020!
Linda
Doe ik!
Jullie ook alle goeds voor 2020