Het avontuur dat 2 jaar terug begon

Ik scrol door de berichten die ik voor de blog van Wij doen het anders heb geschreven en zie dat het vandaag precies 2 jaar geleden is dat we een berichtje kregen van de makelaar dat ons huis was verkocht. Het stond net een week te koop.

Wat waren we blij en tegelijkertijd bang, want wat was het snel gegaan. September 2017 besloten we om het anders te doen en half oktober was ons huis al verkocht. Ik had persoonlijk gedacht, dat dat wel even zou duren.

We moesten aan de bak. De verzameling spullen na 18 jaar in een vrijstaande woning was enorm. Wat hebben we veel mensen blij kunnen maken met spullen, die we eigenlijk helemaal niet nodig hadden.

Nu 2 jaar later is er eigenlijk niets wat we missen aan spullen die we hebben weggedaan. Ik heb 1 keer om een koffertje verlegen gezeten, omdat ik met het vliegtuig ging en met meer terug ging dan ik gekomen was. En dat loste zich op, doordat ik een koffertje mee mocht nemen van een vriendin dat ze niet terug hoefde.

Hergebruik

Dat koffertje kreeg in Spanje een nieuwe eigenaar. Ik had het naast de vuilnisbak gezet en zag er iemand mee weglopen. Ik vind dat in Spanje een superleuke gewoonte. Alles wat nog bruikbaar is, gooi je niet in de vuilnisbak maar zet je ernaast.

Zo hebben we het afgelopen jaar ook veel kleding van Tess die te klein was naast de vuilnisbak in Spanje gezet. Tess vond het een prachtig idee dat haar kleding een ander kindje blij ging maken. Haar mooiste items bewaart ze altijd voor haar vriendinnetje Melody.

Als ik het eerder had geweten

Vanaf het moment dat we wisten dat ons huis verkocht was, heb ik nachten wakker gelegen. Ik werd dan badend van het zweet wakker, omdat ik dacht dat we iets heel doms hadden gedaan.

In die nachten kwam ik zelden weer in slaap, omdat mijn hersens overuren draaiden. Wat had ik gedaan? Met ons inkomen konden we nooit meer zo een huis kopen. Hoe moest het verder? Zouden we het wel volhouden in zo een kleine ruimte te leven? En wat als we geen geld konden verdienen? Moesten we dan in een klein flatje gaan wonen?

Inmiddels zijn we iets meer dan 2 jaar verder na ons besluit en zijn we helemaal een met onze manier van leven. Het is een natuurlijke flow waar we inzitten. Natuurlijk hebben we ook onze uitdagingen, maar alles waar ik bang voor was in die slapeloze nachten is niet gebeurd. Niet de horror scenario’s en ook niet de praktische bangmakers.

Zo is leven in een kleine ruimte is geen probleem. Sterker nog, de ruimte die we hebben in onze Duuk is perfect. Ik ben na onze aankoop nooit meer een camper tegengekomen die zo past bij onze wensen, als deze.

Je weet het eigenlijk al

Ik kan me nog goed herinneren dat we op zoek gingen naar campers. We hebben een aantal mooie varianten gezien, maar toen we met onze camper een proefritje gingen maken, zat ik te snotteren op de bank.

Tess wilde voorin zitten naast papa en ik ging aan de treinzit zitten. Ted startte de motor en ik kreeg tranen in mijn ogen. Toen we net de straat uitreden, hing het snot al op mijn kin.

Toen Ted vroeg wat ik ervan vond, riep ik heel hard: Dit is ‘m! Dit is onze camper! Kijk maar want ik moet huilen. Ted schoot in de lach en vroeg aan Tess wat ze ervan vond en Tess zei: Mama heeft gelijk papa, dit is onze camper. De rest is geschiedenis.

Mijn tranen zijn mijn leidraad. Als ik ergens in vastloop en ik zoek naar de oorzaak, dan krijg ik altijd mijn antwoord. Zodra ik ergens een brok van in mijn keel krijg en zin heb om heel hard te huilen, weet ik dat daar de oorzaak van het probleem ligt en dan kan ik het direct oppakken.

Tijd voor jezelf

Zo is het ook met ander dingen. Onze manier van leven zorgt ervoor dat we dichterbij onszelf komen. We kunnen veel meer invoelen en begrijpen als geen ander hoe belangrijk gevoel is. Je gevoel wordt sterker als je tijd hebt voor jezelf.

Even helemaal niets doen, is fantastisch om dichterbij je gevoel te komen. Er zijn momenten dat wij op plekken staan waar geen internet is. Niets noppes nada, alleen de geluiden van de natuur. Heerlijk vinden we dat. De gesprekken die dan op gang komen over waar we staan, wat we nog graag willen doen en hoe we het leven zien, zijn fantastisch.

Als ik terugkijk zie ik hoeveel er is veranderd. Onlangs werd ik ontvolgd op Instagram door een van onze oudste vriendinnen, omdat ze moeite had met onze leefstijl. Ze vroeg zich af of ze ons nog wel kende en dat snap ik wel. We zijn ook veranderd. We kijken heel anders naar dingen, dan hoe we dat vroeger zagen.

Nieuwe inzichten

We hebben een compleet andere blik op de wereld en op dingen die we vroeger als normaal ervaarden. Wij realiseren ons dat wat we altijd als normaal beschouwden, misschien helemaal niet zo normaal is.

Ons nieuwe normaal maakt ons zoveel gelukkiger dan ons oude normaal en daarom schreeuwen we van de daken wat we doen. Want als je een droom hebt, dan moet je er gewoon voor gaan, wat die droom ook is. Je gelukkig voelen is je navigatie naar een leven van vervulling.

Voordat Tess geboren werd werkte ik gemiddeld 60 uur in de week en had dan ook nog tussen de 10 en 20 uur reistijd per week. Als ik vrij had, wilde ik alleen maar slapen en op de bank hangen. Ik had geen tijd om na te denken over dingen.

Nu heb ik die tijd wel en realiseer ik me bijvoorbeeld dat mijn gevoel altijd klopt en dat dat gevoel heel subtiel is. Ik heb dat gevoel zovaak weggewuifd, het voor debiel uitgemaakt en overstemd met rationele besluiten. Om er dan vervolgens achter te komen dat ik toch naar mijn gevoel had moeten luisteren.

In oktober 2017 luisterde ik naar mijn gevoel. Toen Ted zei: Zet het huis maar te koop, luisterde ik niet naar de stem in mijn hoofd die schreeuwde: Neeeeee, niet doen, dat is eng, weet je wel wat er allemaal kan gebeuren? En ik luisterde ook al die slapeloze nachten niet. Ik luisterde naar mijn gevoel dat zei: Dit is een fantastisch idee, go for it!

En hier zijn we dan: 2 jaar later. Living the dream.

Wanneer heb jij voor het laatst geluisterd naar je gevoel en wat heeft het je gebracht? Ik ben benieuwd naar je verhaal. Wil je het hieronder met me delen?

Laat je hieronder een reactie voor ons achter?

Volg je ons al op social media?