Maandag reden we de Algarve binnen vanuit Spanje. We zijn uiteindelijk maar liefst 9 dagen blijven plakken langs de Spaanse grens in Isla Cristina. Niet omdat we dat nu zo een mooie plaats vonden, maar omdat het er leuk was voor Tess. Op de camperplaats was een zwembad, trampoline en een grote zandbak. Vanaf de camperplaats hadden we uitzicht op het natuurgebied waar regelmatig flamingo’s neerstreken en er arriveerden ook steeds meer ooievaars die er vermoedelijk overwinteren.

Isla Cristina is een toeristisch plaatsje waar na het hoogseizoen niet veel meer te beleven is. Wel hebben ze er een prachtig strand en een surf- en kiteschool. Daar heb je dan natuurlijk wel weer wind voor nodig en die was er niet in de periode dat we er waren. Het werden werkdagen en dagen om bij te komen, omdat ik vermoedelijk iets verkeerd had gegeten. Er was goede wifi op de camperplaats, dus dat was super.

Rust en ruimte

Nog niet helemaal hersteld, zijn we maandag dan toch vertrokken. Ik trok het troosteloze dorp echt niet meer haha. Tijd voor Portugal, het land waar ik eigenlijk al veel eerder naar toe wilde. Van de vriendelijke camperplaatshouder kregen we zijn route door de Algarve, met favoriete plaatsen, overnachtingsplaatsen en restaurants. Binnenkort zal ik daar meer van delen, want de eerste stop was fantastisch. Ted en ik ervoeren onmiddellijk rust. Daar waar het er in Spanje nogal eens temperamentvol aan toe gaat, is de energie in Portugal heel anders.

We stonden op een groot parkeerterrein vlakbij een prachtig natuurgebied. Er was een kruidentuin met alle kruiden die in de Algarve groeien en het rook er heerlijk. Via een klein zandpaadje kwamen we in het natuurgebied waar we prachtige paarse krabben zagen met grote witte scharen. Vogels zaten geduldig te wachten tot de zee zich verder terugtrok, om het vissen te vergemakkelijken. Er liepen mannen met grote zeven om schelpen te verzamelen. Er lag een handvol toeristen op het strand en in de poeltjes die ondertussen door de zon verwarmd waren tot lauwwarm.

Terwijl ik foto’s maakte van de prachtige taferelen om ons heen, bedacht ik me dat wij mensen een raar soort zijn. Wij maken zoveel poespas van het leven, terwijl het eigenlijk heel simpel zou kunnen zijn. We werken ons een slag in de rondte om te leven en wat extra geld te verdienen om af en toe even te kunnen ontspannen, terwijl je er ook voor kunt kiezen om niet zo hard te werken en zo meer te ontspannen. Doet me een beetje denken aan dit filmpje:

Hoe minder je hebt, hoe minder geld je nodig hebt. Dat ervaren wij al met onze camper en de vrienden waar we gisteren te gast waren hebben het nog beter voor elkaar.

Plotters

Zij hebben hun prachtige luxe camper ingeruild voor een camperbusje en een caravan. Ze hebben in Portugal een stukje land gekocht, waar een grote caravan op stond tussen de palmbomen, olijfbomen en vijgenbomen. Dit is hun home base geworden. Ze hebben er een onwijs leuke knusse plek van gemaakt waar ze een groot deel van hun tijd doorbrengen en als ze zin hebben om te reizen, pakken ze de camperbus. De kleine caravan doet dienst als logeerkamer voor gasten. Met 12 minuten staan ze aan zee waar ze lekker kunnen surfen.

Omdat ze nauwelijks vaste lasten hebben, kunnen ze leven van heel weinig geld en ze genieten met volle teugen van hun vrijheid. In alle rust en ruimte hebben ze tijd voor de dingen die ze echt leuk vinden in het leven. Hoe cool is dat?

In Portugal komen steeds meer zogenaamde plotters wonen. Deze mensen wonen in een caravan op een stukje grond, vaak grotendeels zelfvoorzienend. Ik vind het een superidee. Ze wonen in een heerlijk klimaat, hebben weinig kosten en houden zo meer tijd over om te leven! Een fantastische manier om het anders te doen.

De komende weken staan voor ons in het teken van het verder ontdekken van Portugal