Nog 9 dagen te gaan en dan is de overdracht van ons huis. Inmiddels is het huis bijna leeg en slapen we al een paar nachten in de camper. Gisteren las ik op internet dat er een Siberisch koufront aankomt en dat temperaturen tot -12 kunnen gaan. Deze kou kan ook wel even aanhouden. Het koufront liet zich gisterenavond al goed zien, toen ik naar huis ging van mijn yogales. Ik moest de ruiten krabben en onderweg bevroren ze gewoon direct weer.

Thuis aangekomen nog even lekker gedoucht in huis en daarna de camper in in mijn onesi. Tess lag al lekker te slapen en Ted zat een filmpje te kijken. Nog even gezellig samen een kopje thee gedronken en toen naar bed. Toen Tess wakker werd omdat ze moest plassen, was het ijskoud in de camper. De kachel deed het niet meer. Na een paar keer de kachel tevergeefs opnieuw opstarten, heb ik wat extra dekens erbij gepakt en ben ik dicht tegen Tess aan gekropen. Ted lag alleen en die kon de slaap niet meer vatten.

Om 4.30 stapte hij uit bed en ging op onderzoek uit en gooide het dekbed waar hij onder had gelegen ook over Tess en mij heen, zodat we warm zouden blijven. De schat! Uiteindelijk ben ik niet veel later dan hij ook opgestaan en thee gaan maken. Thermo ondergoed doet wonderen onder je onesi in een ijskoude camper.

En dan samen verder op onderzoek uit. Internet afstruinen en de logische stappen volgen. Het probleem was ontstaan na de gasfleswissel en Ted kreeg het briljante idee om de reduceerventielen van de flessen om te wisselen en godzijdank bleek dat het probleem.

Wij zagen al een heleboel (ijs)beren op de weg, want wonen in een camper onder Siberische omstandigheden in Nederland zonder kachel is niet grappig. Ik ben blij en dankbaar voor mijn handige man én een goede reden om ook kennis te gaan opdoen van de technische zaken van onze camper, zodat we allebei storingen kunnen oplossen. Ik voel een nieuwe uitdaging aankomen….