Mijn benen zijn verzuurd en ik moet echt even gaan zitten, dat was een pittig tochtje naar beneden. Toen ik de lift uitstapte werd ik bijna weer teruggeblazen in de stoel, zo hard waaide het. Ik keek naar links en zag een mierennest van skiers en snowboarders. Overal klasjes en groepjes die delen van de pistes versperden.  Daar had ik geen zin in. Ik keek naar de andere kant en die piste was leeg. Daarmee was mijn keuze gemaakt.

Ik deed mijn snowboard vast en zette de rit in. Door de harde wind stoof er zoveel sneeuw op dat ik geen hand voor ogen zag. Jeetje, wat was dat eng. “Meer door je knieën”, zei ik streng tegen mezelf, waarop mijn lichaam antwoordde: “Serieus? Nadat je je beenspieren zo overdreven hard hebt getraind? Hoe dan?”

Het sneeuwde hard en er waren overal bulten en kuilen ontstaan, die ik niet kon zien en rechts van mij een afgrond. Ja, ja, ik mocht weten dat ik weer eens een andere route had gekozen dan de anderen. Zo ver ik door mijn knieën kon ging ik rustig naar beneden, alle kuiltjes opvangend met een IEEE en een OHHHH in de hoop dat het verderop beter werd.

En dat werd het niet, ik kwam letterlijk met mijn kop in de wolken terecht. Ik ging even aan de kant zitten met mijn verzuurde benen en realiseerde me dat dit het is. Dit is wat ik aan het leren ben: Vertrouwen.

Vertrouwen

Vertrouwen dat het goed is en goed komt.

Ik kan het niet zien, maar die piste die er gisteren lag, ligt hier nog steeds. OK, misschien wat meer bulten en kuilen, maar niets dat je niet eerder hebt gezien. Je kunt het alleen nu niet zien. Met vertrouwen, kun je gewoon naar beneden snowboarden. Helemaal niets aan de hand.

En zo is het met alles. En daar heb ik al zovaak over gehoord en gelezen in trainingen en boeken. Je moet het eerst geloven en dan zien. De meeste mensen willen eerst zien en dan geloven. En als ik met mijn kop in de wolken sta op mijn snowboard, dan wil ik ook eerst zien dat de piste goed is en dan pas geloven. Alleen dat gaat dus niet, want ik weet niet wanneer de wolk oplost. En als ik ga zitten wachten tot ik het zie, dan kan het zo zijn dat ik hier 3 dagen zit te wachten.

Fantaseren

Snap je waar ik naar toe wil? Ik begin al die guru’s eindelijk te begrijpen. Ik word er zo enthousiast van dat ik het eindelijk na al die jaren echt begin te begrijpen.

Dit is wat we als kind al deden, met ons hoofd in de wolken fantaseren over van alles en nog wat. Een weet je vaak kregen we het nog voor elkaar ook. Kinderen hebben een blind vertrouwen dat ze krijgen wat ze willen. Zo had Tess altijd als ze Melody wilde zien op de piste, dat ze haar tegenkwam. Iedere ochtend als ze zei: ik wil Melody zien vandaag, dan gebeurde het en dat was nooit zo gepland.

Dat moeten wij grote kinderen ook weer gaan doen. Dagdromen en fantaseren. Wat wil je, wat wil je doen, wie je wil je zijn, hoe wil je je voelen? En het werkt, het werkt echt. Het werkt namelijk ook andersom, hoe meer zorgen je je maakt, hoe meer ellende er op je pad komt.

Waarom doen we het niet andersom? Niet alleen kom je dan een stuk rustiger van een onzichtbare berg af, je leven wordt er een stuk leuker van.

Gaat hierdoor alle crap uit je leven weg? Zeker niet, alleen ik denk wel dat je er een andere houding door krijgt, waardoor je naar rato veel meer krijgt wat je wilt dan wat je niet wilt. En alleen dat is al de moeite waard, vind ik.

Klanten uit het niets

Uitproberen kan geen kwaad toch? Zo ben ik dit jaar begonnen met een nieuwe challenge, waarin ik in de ochtend een intentie zet voor de dag. Vaak zet ik een zakelijke intentie, omdat ik graag mijn online bedrijf wat verder wil laten groeien.

Zo zette ik 2 weken geleden de intentie om 2 nieuwe klanten te hebben. Diezelfde dag kreeg ik van een klant de vraag of hij mijn gegevens mocht doorgeven aan iemand die overliep van het werk. Ha, hoe cool! En de volgende kwam op zo een gekke manier binnen, dat ik dat zelf niet had kunnen bedenken. Een klant, die zoveel werk had, dat ik even moest stoppen met klanten manifesteren haha.

Gisteren realiseerde ik me dat een van mijn vaste klanten deze maand niet zoveel werk had gebracht en ik vroeg me af hoe dat kwam. Ik zette een intentie voor weer 2 nieuwe klanten en wat denk je? Die kwamen, via de klant waar ik minder werk van had gekregen deze maand. Toeval? Ja, ik denk dat het je toevalt op het moment dat je je openstelt.

Dus wat doe ik hier nog op die berg? Ik mag vertrouwen op mezelf, mijn snowboardkunsten, de piste die er altijd lag en op mijn intentie om veilig beneden te komen. En volgens mij is dat de sleutel met alles wat je wilt in het leven.

We leven tegenwoordig zo in ons hoofd, druk met van alles en nog wat. Reactief op alles wat ons ‘overkomt’ in ons leven. Wat nou als je het kunt sturen? Als je zelf richting kunt geven aan je leven? Wat nou als je gedachten en emoties bijdragen aan waar jij naar toe gaat? Zou je die dan gaan sturen? Als je toch met je kop in de wolken zit en je niet weet wat de uitkomst gaat zijn, dan kun je net zo goed uitgaan van een positieve uitkomst voor jou toch?

Wie zou hierin mee willen experimenteren en wie doet dit al?