Ze komen keihard aan gegaloppeerd: een groepje van 5 paarden die zin hebben in vers gras. Vers gras, dat in onze tuin in overvloed groeit na de regen van de afgelopen dagen. Als ik samen met Tess naar ze toe loop, kijken ze ons nieuwsgierig aan. Ik vind ze fantastisch, want ze doen waar ze zin in hebben. Ze laten zich niet tegenhouden door een hek of een lint, waarvan ze nooit zeker weten of er stroom op staat. Ze nemen de gok, springen erover heen en galopperen hun vrijheid tegemoet.

Wij zijn blij met de briesende maaimachines in de tuin.Ze zijn hier welkom. We vinden ze gezellig en nuttig, want ze houden alles netjes kort en laten ook nog eens mest achter voor de plantjes. Wat wil je nog meer?

Ik weet zeker dat ze dit geleerd hebben van Abuela, een paard dat maar liefst 43 jaar is geworden. Deze dame ging altijd op pad en wist op ieder moment de beste plekjes te vinden. De manege kreeg regelmatig een telefoontje uit het dorp, als ze daar weer op een veldje stond te grazen. Ze wist precies waar ze wanneer moest zijn voor een lekker hapje. En hoewel ze de laatste jaren bijna geen tanden meer had, gaf ze haar hobby niet op. Gedreven door pure levenslust ging ze erop uit.

Ze nam altijd 1 of 2 andere paarden mee en die zien we nu dus regelmatig in onze tuin met nieuwe volgers. En zoals ik al zei, ik vind het geweldig. Ik vind het geweldig, omdat ze zijn zoals wij. Ze kiezen voor levensgeluk, no matter what. Een hek, een stroomdraad of een streng verbod. Het boeit ze niet, ze kiezen hun eigen weg. Dat wat goed voelt, waar ze gelukkig van worden.

Wij zochten een base camp, een plek waar we langere tijd konden vertoeven. Heel specifiek zocht ik iets met een eigen waterbron, in de natuur, waar een moestuintje mogelijk is en je gewoon kunt zijn. We hebben het gevonden op een manier dat ik zelf nooit had kunnen bedenken.

We huren een huis midden in de natuur met een goede vriend die we op een heel bijzondere manier hebben leren kennen. Als je me 5 jaar geleden had gezegd dat we ooit zouden samenleven met een vriend, had ik je voor gek verklaard. Ik hecht veel waarde aan rust en ruimte voor mezelf. Toch werkt het. En het is leuk, het is leuker dan leuk. Deze man houdt van koken en afwassen. Serieus, wat wil je nog meer?

En het allergaafste is, we hebben een base camp en kunnen reizen wanneer we willen, want er is altijd iemand aanwezig op de base camp. Hij is ook blij, want er is regelmatig gezelschap.

Waar het op neer komt is als je je eigen pad volgt. Je hart volgt, ook als het een pad is waarvan je nooit gedacht had het te bewandelen, je altijd goed terecht komt. Je moet er een beetje lef voor hebben, niet bang zijn om iets te verliezen. Vertrouwen dat het goed komt.

Dat is wat we steeds doen, als we onze keuzes maken. Vertrouwen dat het goed komt. We zijn aan het voorbereiden om weer te gaan reizen. Hoewel we het fijn hebben hier, is de liefde voor reizen nog niet voorbij. We gaan weer op pad en daar word ik zo blij van. Zoals ik ook blij word van hier wakker worden met alleen het geluid van vogels en, als ze weer ontsnapt zijn, een briesend paard.

In mijn beleving is je hart volgen de enige weg. Het is de weg die je weg houdt van ellende en je brengt op de mooiste plekken, bij de mooiste mensen. Volg je hart mooierd, het klopt altijd!