Ongeveer een jaar geleden bedacht ik me dat ik al ruim 4 jaar niet meer had gezongen, tenminste geen andere liedjes dan kinderliedjes. Toen ik in 2012 zwanger raakte van Tess, zong ik in een heel leuke rockband. Wellicht is dat ook de reden dat Tess de radio harder zet als ze een rocknummer hoort. Na een paar maanden zwangerschap, besloot een van de gitaristen en tevens goede vriend zijn hart te volgen en verhuisde naar Amerika voor zijn grote liefde. Ik zwanger en Girbe weg naar Amerika, betekende het einde van onze band. De drie bandleden die overbleven besloten samen verder te gaan in eigen muziek.

Doordat mijn focus op mijn gezin lag, verdween mijn liefde voor zingen naar de achtergrond. De enige liedjes die ik nog zong, waren zelfbedachte slaapliedjes voor Tess en liedjes om haar te kalmeren als ze zich niet lekker voelde.

Iets langer dan een jaar geleden begon het weer te kriebelen en ging ik op zoek naar een band. Ik vond een pianist die een zangeres zocht om samen regelmatig op te treden. Een aardige vent waar ik precies 1 keer mee repeteerde. De plannen veranderden toen hij een baan aangeboden kreeg als kok, iets waar hij al lang van droomde. En precies op het moment dat ik afscheid nam van de pianist, belde Marloes of ik zin had om in haar nieuwe band te komen zingen. Marloes is de vriendin van Erwin, de drummer uit mijn vorige band. Marloes leerde drummen van Erwin en had net afscheid genomen van haar meidenband. Zij wilde graag weer een leuke band oprichten met gezellige mensen. En dat is haar gelukt. Erwin wilde wel slaggitaar spelen en ik had wel weer zin om in een rockband te zingen. Ze nam Sharon mee uit haar vorige band en ze vond een solo gitarist op het internet. Zo waren we snel compleet en konden we aan de slag. We repeteerden nagenoeg iedere week en het was altijd gezellig.

Voor mij was de repetitieavond een moment om te ontladen. De hele week zorgde ik voor andere mensen en dan was de maandagavond echt even mijn avond waarin ik iets voor mezelf kon doen. Lekker muziek maken met leuke mensen. En toen Ted en ik besloten om te gaan rondreizen, vond ik het niet makkelijk om het aan mijn bandleden te vertellen. We besloten om onze tijd samen af te ronden met een optreden en dat was afgelopen zaterdag. En hoewel het geluid niet goed was, ben ik dankbaar dat we tenminste 1 keer samen hebben opgetreden. En hoewel ik me had voorgenomen om niet te huilen in een volle rockkroeg, liepen de tranen toch over mijn wangen toen ik Erwin en Marloes nog een laatste knuffel gaf. Ik ga de mensen en het muziek maken heel erg missen. Zou je via Skype kunnen repeteren?