Ongeveer 2 weken geleden zijn we gearriveerd bij onze vrienden in Hongarije. Een bezoek lag eigenlijk nog niet in de planning, maar het lot besloot anders. Tess had een ernstige huidinfectie opgelopen en die moest met zoveel chemische middelen worden bestreden, dat we besloten om naar Hongarije te rijden zodra haar conditie het toe liet. Daniela weet veel van homeopathie en het oppeppen van Tess haar immuunsysteem had de hoogste prioriteit.

Freek en Daniela wonen erg afgelegen en we kregen hier echt even de tijd om bij te komen van het avontuur met Tess. Terwijl Tess aan het opknappen was, begon bij ons de landing in te zetten en begonnen we inzicht te krijgen in onze eigen patronen en de situaties die we creëren. Ik vertelde aan een vriendin over het bijzondere feit dat als er water is dat er geen wind is en dat als er wind is, dat er geen water is. Voor iemand die een kar vol met windsurfspullen bij zich heeft, is dat uiterst frustrerend. En die frustratie was duidelijk zichtbaar.

Ik moest ineens denken aan de vakantie met Guido en Sabrina. Terwijl Sabrina probeerde te vluchten voor de regen, reden we er steeds naar toe. Overal waar we kwamen begon het te regenen. Ted grapte dat ik dat veroorzaakte en toen Guido en Sabrina naar huis waren, begon ik het te geloven. Toen we onze route inzetten richting Lago Maggiore werden we overvallen door een stortbui op de snelweg. Zo hard, dat hele hordes Italianen aan de kant gingen staan wachten tot de regen stopte. Een klein stemmetje in mij zei: wat als jij het wel bent? Wat als jij gewoon al je shitprogramma’s mee hebt genomen op deze reis en overal precies dat veroorzaakt, wat je niet wilt?

En zo is het volgens mij ook. De zelfgecreëerde gevangenissen, gaan gewoon mee op reis als je ze niet afbreekt. Dat proces van afbreken waren we wel gestart, alleen hadden we nog niet de rust gevonden om de tralies op te ruimen.

Stranden of gestrand?

Dat proces is hier in volle glorie gaande en dat proces mag nog even doorgaan, want we zijn gestrand. En toen ik me dat eerder realiseerde begon ik keihard te lachen. Het universum is zo grappig (ook daar was ik al voor gewaarschuwd). Ted en ik wilden zoveel mogelijk stranden bezoeken om samen met Tess te genieten van zon, zee en watersport. We houden daar alledrie veel van. En toch is er een heel groot verschil tussen stranden en stranden! En doordat wij wat dingen over het hoofd hebben gezien, zijn we gestrand. Eowyn mag niet eerder de grens over dan 11 juli, dus ons bezoek aan Hongarije is langer dan gepland. Godzijdank staan we bij hele mooie liefdevolle mensen op het terrein, die met engelengeduld aanschouwen hoe wij onze processen doorlopen.

Nieuwe plannen

En nu we het eindelijk snappen dat we zelf de creators zijn van ons eigen leven en dat alles waar we nu zijn precies dat is wat we zelf eerder hebben gecreëerd, zijn we vast begonnen met het maken van nieuwe plannen. De volgende route zal voornamelijk langs de kust lopen. Na Hongarije gaan we surfen, windsurfen, sup-en en enorme zandkastelen bouwen. Precies zoals we bedacht hadden toen we onze reis gingen plannen.