Gisteren liet Ted me het relaas horen van Thierry Baudet waarin hij Nederland vergelijkt met The Animal Farm van George Orwell. Mocht je het relaas willen horen of lezen, dat kan hier. Wat een goede vergelijking. Op zulke momenten ben ik blij dat ik niet in Nederland ben. Beloofde Rutte voor Prinsjesdag nog dat iedereen erop vooruit ging, blijkt dat de inwoners van Nederland er weer fors op achteruit gaan. Alleen al aan energie gaat een Nederlands gezin gemiddeld 150 euro extra uitgeven in 2019.
De eerste levensbehoeften worden weer duurder. Alles waar je volgens de grondwet onvoorwaardelijk recht op hebt, zoals voedsel, water, onderdak en zorg, daar moet je steeds dieper voor in de buidel tasten. Is dat niet gek? We geven het wel gratis aan vluchtelingen, maar niet aan mensen die al Nederlands staatsburger zijn. Zou het niet een beter idee zijn om het voor iedereen vrij beschikbaar te hebben? Anno 2018 zouden we daar toch goede oplossingen voor moeten kunnen bedenken, toch? Dat zou in ieder geval heel veel stress schelen en daarmee een heel scala aan ziekten. Kunnen de zorgkosten ook weer naar beneden.
Zonsopgang
Toen ik vanmorgen op een grote steen naar de zonsopgang zat te kijken dacht ik na over hoe onvoorstelbaar complex mensen het leven hebben gemaakt. Ik dacht na over wat mensen echt nodig hebben en wat we het allerliefste doen. Dat scheelt natuurlijk per persoon, maar ik denk wel dat de meesten van ons het liefst fijne momenten beleven met de mensen waar ze van houden. En de fijnste momenten spelen zich in mijn leven vooral buiten af, zoals vanmorgen toen ik naar de prachtige zonsopgang zat te kijken.
Ongeveer 10 minuten voordat de zon opkwam zat ik aan de waterkant. Een heel stuk voor mij dobberde vogels in het water. Die zaten op de eerste rij voor het spektakel. Vlak voor mij sprongen vissen zo hoog ze konden uit het water. Die hadden er blijkbaar ook veel zin in. Ik keek om me heen en zag verder alleen iemand die het strand aan het schoonmaken was en een paar vissers. Verder was ik helemaal alleen. Van mijn gezin ben ik de enige die enthousiast wordt van zonsopgangen en toch is dat jammer, want je krijgt er zoveel energie van. Zeker als je het combineert met yoga.
Als de zon ‘uit het water’ komt dan lijkt het net of ze een beetje uitgerekt wordt. Dat is zo mooi om te zien en het is ook gelijk zo een mooie metafoor voor het ontwaken en opstaan. De transitie naar het wakker zijn, gaat niet voor iedereen even soepeltjes. Soms hangen we nog een beetje in de slaap en dat laat de zon zo mooi zien als ze opkomt. Maar als ze dan op is, dan straalt ze met al haar kracht.
Omgekeerde wereld
Hoeveel mensen kunnen dat vandaag de dag nog zeggen, dat ze met al hun kracht stralen. Hoeveel mensen zijn echt gelukkig en hoeveel mensen bruisen van de energie, zoals de zon? Hoeveel mensen nemen de tijd om de dag zo te starten, dat ze zich de rest van de dag fit en vitaal voelen? De meeste mensen die ik in mijn gezondheidstrajecten mag begeleiden vinden juist dat het moeilijkst. Want ze hebben altijd en overal haast, ook met opstaan. Want ja er moet zoveel. Vervolgens komen ze uitgeblust thuis en hebben nergens meer puf voor, laat staan iets goeds voor zichzelf doen.
Een vriendin vertelde me dat ze had uitgerekend tot wanneer ze moest werken, 70.3 jaar vertelde ze. Als je uitgaat van de gemiddelde levensverwachting van 83,3 wat vrouwen volgens de statistieken in Nederland gemiddeld halen, dan zou ze dus 13 jaar van haar pensioen mogen genieten. Dus 50 jaar werken in ruil voor 13 jaar vrijheid. Dat vond ze een slechte deal, dus zij deed het ook anders. En zo zijn er steeds meer mensen. Begrijp me niet verkeerd, werken is prima, maar ruimte voor jezelf is essentieel en daar lijken nog maar weinig mensen mee bezig te zijn.
Neem als voorbeeld de zonsopgang. Als ik 5 minuten de tijd neem om naar de zonsopgang te kijken, heb ik 2 keer zoveel energie dan als ik dat niet doe. Als ik ’s morgens 15 minuten yoga doe, kan ik veel geconcentreerder werken dan als ik het niet doe. Met yoga doe ik in 3 uur, waar ik normaal een hele dag over zou doen. Voor mij zijn dat inmiddels no brainers geworden. Voor jezelf zorgen, zorgt er uiteindelijk voor dat je veel productiever bent. Bovendien slaap je beter, waardoor je weer uitgerust wakker wordt.
Ik doe niet meer mee
Ik heb in ieder geval besloten dat ik niet meer mee doen aan de rat race in Nederland met de steeds hoger wordende kosten. Er zijn duizenden manieren om het anders te doen, ik heb dat de afgelopen maanden mogen ervaren en mogen zien bij andere andersdenkenden. De 50 miljoen regels van de Nederlandse staat hebben niet mijn prioriteit, het geluk en de gezondheid van mijn gezin inclusief mijzelf wel.
Als we het slim blijven aanpakken hebben we niet veel geld nodig. Ik ga daar uitgebreid over schrijven. Hoe minder spullen je hebt, hoe minder je nodig hebt. Hoe handiger ik boodschappen doe, hoe minder geld ik nodig heb. Vanmorgen heb ik voor nog geen 18 euro boodschappen gedaan voor 3 dagen op de markt. En behalve dat het veel lekkerder is, is het ook nog eens onbespoten. En wist je dat je in veel landen nog voor een prikkie off the grid kunt wonen? Geen vaste lasten is vrijheid, want zelfs voor voedsel kun je volledig zelf zorgen. Kijk maar eens hoe ze dat in Zwitserland doen bijvoorbeeld.
En laten we eerlijk zijn, wat hebben we naast liefde nou echt nodig als mens? Water, voedsel, kleding, onderdak en een beetje vertier. Was dat niet waar je in Nederland in 2019 alweer meer voor moet betalen?
Laatste reacties