Zojuist kwam de vader van een leuk stel Spaanse kinderen ons uitgebreid gedag zeggen. Hij gaf Tess een dikke knuffel en mij 2 kussen, waardoor ik de, voor Nederlandse begrippen zo normale, 3e kus met een beetje schaamrood op mijn wangen weer moest terug trekken. Dit is de zoveelste keer dat me dat gebeurt, want we hebben al heel wat afscheid genomen van leuke mensen ondertussen. Het begint te wennen, maar het blijft een gênant momentje hihi.

De afgelopen dagen speelde Tess bij dit gezin voor de camper en het was een en al gezelligheid. Vader kwam vanmorgen zelfs koekjes laten zien met de vraag of Tess ze mocht hebben. Toen hij zojuist kwam melden dat ze weer verder trokken, voelde ik een golf van teleurstelling. Hetzelfde gevoel hadden we toen onze vorige buren een week eerder vertrokken, omdat een van hun kinderen teveel last had van de warmte en ze medische hulp moesten gaan zoeken in hun woonplaats. Dat waren ook superleuke mensen en onze kinderen speelden over en weer bij ons en dan weer bij hun. We wisselden telefoonnummers uit, om op onze route wellicht nog een keer aan te waaien in hun woonplaats.

Pura Vida

Toen we vertelden dat we in onze camper woonden, vertelden ze dat zij dat ook graag wilden, maar dat zij een vaste baan had en dat werk niet online kon doen. En zo komen we veel mensen tegen, die graag zouden doen wat wij doen. Het leuke is dat tijdens gesprekken er vaak toch nieuwe inzichten komen, waardoor mogelijkheden ineens zichtbaar worden.

Zoals bij een Engels koppel dat we ontmoette op een heerlijke huiselijke plek aan zee, waar verse biologische sappen en smoothies worden gemaakt voor gasten. De plek trok ons aan door de gezellige zitjes die gecreëerd waren met oude meubels en kneuterige kussentjes. Pura vida heet deze semi openlucht relax plek en puur leven is het er zeker. Wat een heerlijke sfeer en wat een mooie mensen werken daar. Pizza’s worden dansend en zingend gebakken en onze Tess was zo gebiologeerd aan het kijken, dat ze werd uitgenodigd om mee te doen. Samen pizza’s bakken en serveren. Onze Tess was oppertrots en wij stiekem ook.

Tijd vliegt

Terwijl Ted en ik aan onze smoothies zaten, was Tess aan het spelen met een meisje van 2, die dapper de glijbaan op klom en er bijna afviel. Ik stak mijn arm uit om haar te ondersteunen en zo kwam ik in gesprek met haar vader. Niet veel later zaten we met z’n allen op zo’n kneuterig meubelsetje te kletsen.

Het gesprek ging over onze reis en over hun leven. Zij is jurist en hij heeft een bedrijf in elektrotechniek. Samen hebben ze een prachtige boerderij waar ze een bed zonder breakfast runnen. Het idee was ooit dat ze zouden stoppen met werken en zouden leven van de boerderij, maar de hypotheek houdt dit plan tegen.

Hij kijkt al zolang hij zich kan herinneren naar campers, omdat hij ook het liefst zou gaan rondreizen, maar iets houdt hem tegen. Door hun droom te kopen op het platte land is het leven ineens een stuk complexer geworden, want ze moeten allebei een flink stuk rijden om op hun werk te komen.

Het is zo een gesprek, waarbij je ineens aan je buik voelt en je realiseert dat je rammelt van de honger. Vervolgens op je horloge kijkt en je realiseert dat je al een hele dag zit te praten.

Yoga

Aan het eind van het gesprek wordt duidelijk dat er best mogelijkheden zijn om het anders te doen en hun droom te verwezenlijken zoals het ooit bedoeld was. En toch zijn er zoveel angsten. En die angsten die herken ik, want die hebben Ted en ik ook jaren gehad. We praten al jaren en jaren over een andere manier van leven, maar dan echt loslaten en ervoor gaan, dat is nogal wat. Uiteindelijk hebben wij op de harde manier geleerd dat de veiligheid van werk en een woning, schijn is. Want als je werkgever de rekeningen niet meer kan betalen, dan heb je helemaal geen veiligheid meer en misschien was dat wel het duwtje wat we nodig hadden om verdere stappen te zetten. Het duwtje om het uiteindelijk gewoon te doen. Want laten we eerlijk zijn, niemand weet wat de toekomst brengt en niemand weet zeker wat een veilige keuze is en wat niet.

Een paar dagen na ons gesprek trof ik onze nieuwe Engelse vriendin op het strand om samen yoga te doen en ze leek een besluit genomen te hebben. Met heel mijn hart hoop ik dat ze er samen voor zullen gaan. Dat ze die stappen zetten om samen met hun gezin te genieten van dat vrije leven op het platte land van Engeland, want deze prachtige mensen verdienen het  om gelukkig en ontspannen te leven.

Mooie dromen

Ik vind het tof dat wij op onze reis zoveel mensen mogen inspireren om hun dromen te gaan realiseren. Dromen zijn er niet voor niets en ik geloof heilig dat als jij ze droomt, dat je ze ook kunt waarmaken.

Waar droom jij van? Laat het ons weten in een comment of in de Facebook groep van Wij doen het anders! Wist je dat het opschrijven van je droom ervoor zorgt dat je hem in je onderbewust al aan het realiseren bent?