Hoewel het helemaal niet op de route lag die ik voor ogen had toen we besloten om een reis door Europa te gaan maken, besloten we toch om na Defi mee te reizen met onze vrienden naar Lago di Santa Croce in Italië. En toen er ook geen sprake was van mooi weer, heb ik toch even getwijfeld of we niet beter richting Spanje konden rijden. Uiteindelijk ben ik blij dat we dat niet gedaan hebben, enerzijds omdat we een onwijs leuke tijd hebben gehad met Guido en Sabrina en anderzijds omdat we gisteren dan toch eindelijk de magie van Lago di Santa Croce mochten ervaren.

Lago di Santa Croce ligt in de bergen ongeveer 100 km boven Venetië. Het ligt in een globale lijn met de grote meren van Italië. Lago di Santa Croce is een stuk minder toeristisch dan bijvoorbeeld het Comomeer en het Gardameer. Het is ook een heel stuk kleiner. Het mooie van dit meer is dat er geen gemotoriseerde vaartuigen worden toegelaten en dat zorgt ervoor dat het schoon is en dat je er lekker rustig kunt roeien of sup-en als er geen wind staat. Als er wel wind staat, dan is het meer vol met wind- en kitesurfers. Echt klein is het meer ook niet, want als je naar de overkant wilt varen, dan is dat toch al gauw tussen de 2 en 5,5 km peddelen.

De natuur in de omgeving is prachtig. Achter de bergen ligt het skigebied van de Dolomieten en er stroomt een rivier die het smeltwater uit de bergen naar het meer brengt. In de tijd dat we er verbleven, hebben we de laatste sneeuw van de bergtoppen zien verdwijnen. In de rivierbedding vonden we klei, waar we maskers van maakten voor ons gezicht en onze voeten. Je kunt eindeloos fietsen en wandelen door de bosrijke omgeving. De omliggende dorpen hebben weinig weg van de Italiaanse bouwstijl, het lijkt er eerder op Oostenrijk, wat niet gek is, omdat de Oostenrijkse grens is voor Italiaanse begrippen redelijk dichtbij (225 km).

Het meer is donkergroen door de weerkaatsing van de bomen die groeien tegen de bergkanten. In de ochtend als de zon schijnt, is het meer zo glad als een spiegel en zie je de weerspiegeling van de bergwanden. In deze tijd van het jaar is er dan bijna niemand op het water en als je dan gaat sup-en, dan ben je bijna helemaal alleen op het meer. Tegen een uur of 12 begint het te waaien aan de overkant van de camping. Je ziet dan dat de kleur van het water verandert en dat die verkleuring steeds dichterbij komt. Als het vlakbij je is, dan zie je dat het water verandert in een golvend geheel en dan voel je ook de wind door je haren. Als je je dan omdraait met je sup, word je keurig netjes door de wind terug geblazen naar het kiezelstrand bij de camping. En zodra de wind het meer heeft veranderd in een golvend geheel, verandert ook de kleur van donkergroen naar turquoise.

Zodra in de verte de kleurverandering zichtbaar is vanaf het strand, beginnen mensen druk heen en weer te lopen met surf- en kitespullen. Wetsuits worden aangetrokken en zeilen worden opgetuigd. Binnen de kortste keren verandert de eerst zo rustgevende omgeving in een kleurrijk geheel van zeilen en lachende mensen die die zeilen in bedwang proberen te houden.

Tegen de avond verandert alles weer terug naar het rustgevende scenario van voor de middag.

Het is een heerlijke plek om te zijn. Ook de camping is super. Je mag zelf je plek uitkiezen en er is een fantastisch restaurant waar je voor een prikkie een heerlijke pizza kunt eten. De caffe doppio heb ik er gisteren ook besteld op aanraden van onze vrienden, maar dat is aan mij niet besteed. Mijn haar staat er nog steeds recht van overeind.

Inmiddels zijn we onderweg naar Lago Iseo, dat op de route ligt naar Lago Maggiore, alwaar we onze vrienden uit Giethoorn gaan zien. Stukje terug van de nieuw geplande route, maar voor goede vrienden rijden we graag een stukje om!