Vallen en opstaan

Ze is vrij klein en er zit geen kinderbeveiliging aan de reling van de stoeltjes, dus ik hou haar nauwlettend in de gaten. Ze lijkt stevig te zitten en ik ben vermoedelijk de enige van ons twee die zich zorgen maakt. Zorgen maken is in dit kader een understatement, want ik zit peentjes te zweten.

Niet zozeer om de rit zelf, want ik heb mijn oog strak op haar gericht en mijn arm in de buurt voor het geval ze van plan is uit de stoel te glijden. Nee, ik maak me zorgen over het uitstappen. Ik ben namelijk niet zo heel goed in het uitstappen uit liften. En als ik zeg niet zo goed, dan bedoel ik meer een ramp. Negen van de tien keer ga ik onderuit en als je te dicht bij me zit, dan is de kans groot dat je mee gaat. Uit de buurt blijven dus, onze vrienden weten er alles van.

Een klein meisje naast me zetten en naar me roepen dat ik goed voor haar moet zorgen, is dus geen goed idee, maar dat wist die liftbediende natuurlijk niet. Deze staat beneden en weet dus niet, dat ze er boven al niet meer van opkijken als ik weer onderuit ga. 

Daar zit ik dan met een heel klein meisje naast me. Ze zit ook nog eens links van me en aangezien ik met links voorop mijn snowboard sta, moet ik bij het uitstappen met mijn rug naar haar toe draaien.

Ik weet het, het zit tussen mijn oren. Ik kan best leuk snowboarden en ik ben ook in staat om te blijven staan als ik uit een lift stap, maar er zit een oud stemmetje in mijn hoofd dat zegt: Jij kan dat niet. En zodra die trut haar mond open trekt, gaat het mis.

Een paar dagen terug zat ik naast Ted en toen we uitstapten ging het hopeloos mis. Ik lag languit op de grond en Ted kon geen kant meer op. Het enige wat hij kon doen was aan de lift gaan hangen, zodat hij over me heen kon zweven. Ik keek omhoog en zag hem hangen, waardoor ik ook nog eens de slappe lach kreeg. En nog, als ik eraan denk schiet ik in de lach. Je had het moeten zien, het was hilarisch.

Ik kijk weer naar opzij en het meisje zit nog steeds kaarsrecht voor zich uit te staren. We naderen het eindstation en zoals altijd trekken mensen de beveiliging veel te vroeg omhoog. Als je er op zo een moment uit zou lazeren, dan heb je toch een serieus probleem. Ik leg mijn arm voor het meisje langs en wacht tot het veilig is om uit te stappen.

Ik haal mijn arm weg, wacht tot het meisje is uitgestapt en zet dan pas mijn snowboard recht. Ik plant mijn voet op mijn board en glij weg alsof ik dit al jaren doe. Dat is ook zo, alleen dan niet zo vloeiend als nu.

Wat is er gebeurd? Ik ging niet languit op mijn gezicht. Het meisje is veilig boven gekomen en ik ben perplex. Ik kan het dus wel. Ik kijk naar Ted, die met zijn camera klaar staat. Hij stond te wachten op mij, om een blooper te filmen. HA, is niet gelukt hê F**rr…..

Het bijzondere was dat iets anders deze rit overnam. Die trut met het hoogste woord, zat even op de plee denk ik, want die zei niets.  En omdat zij niets zei, schoot ik niet in de stress en deed mijn lichaam gewoon wat de bedoeling was, namelijk veilig uitstappen samen met dat kleine meisje.

En zo is snowboarden, behalve leuk een enorme spiegel voor me. Het laat precies zien, waarin ik nog te kort schiet, namelijk vertrouwen en dan vooral vertrouwen in mezelf. De quantum masters en NLP gurus zijn het erover eens: het gaat om vertrouwen. Als je iets wilt dan zul je het eerst voor je moeten zien en er dan vervolgens vol overgave in geloven dat het zo gaat zijn.

Andersom weet ik zeker dat het werkt: op het moment dat ik geloof dat het mis gaat, lig ik direct op mijn reet (en ja, ik ben nog steeds zo dankbaar voor mijn valbroekje). Want dat is wat er steeds gebeurt voordat ik val, er ontstaat twijfel en angst en dan is het in mijn onderbewust al misgegaan.

En deze keer was ik ook bang, alleen ik was zo gefocust op de veiligheid van het meisje, dat mijn ego geen tijd had om belachelijke scenario’s te bedenken van hoe je met een snowboard bovenaan de lift in de problemen kunt komen.

Mijn gevoel zegt dat dit een hele interessante periode gaat zijn hier in de sneeuw.

Laat je hieronder een reactie voor me achter?

Volg je ons al op social media?