Van de camping gestuurd

Nadat we vertrokken waren van de parkeerplaats bij Gruissan, die veranderd was in een zwembad, zochten we naar een leuk meer in Frankrijk op de route richting Italië. Ted had afgesproken met vrienden om een stukje samen te reizen. Het meer dat we voor ogen hadden, bleek een saaie plek alwaar het weer niet veel beter was dan in Gruissan, dus besloten we er te overnachten en de volgende dag verder te reizen.

Onder het genot van een heerlijke Franse wijn, zochten we met z’n vieren naar een mooie volgende plek. Dat werd Hyeres in Frankrijk. Het bleek nog niet zo makkelijk om daar een betaalbare camping aan het water te vinden, waar je ook nog kon surfen. De eerste camping waar we terecht kwamen, gaf ons weliswaar een prachtig uitzicht op zee, ervandaan surfen was een absolute no go. Ten eerste omdat we hoog op de rotsen zaten en het een hele heisa was om met turfspullen op het mini strandje te komen en ten tweede omdat er aan die kant van het schiereiland helemaal geen goede wind was om te surfen.

Gelukkig zijn we op pad met Sabrina, die een ware speurneus blijkt als het gaat om goede spots. En zo vond zij camping Le Pansard in La Londe-les-Maures. En dat bleek een juweeltje. Niet goedkoop, want voor onze camper met 2 volwassenen en een 5 jarig kind, betaalden we 40 euro per nacht en dan zitten we nog niet in het hoogseizoen. Toch hadden we het ervoor over na de regenachtige dagen in Gruissan en de zoektocht naar een geschikte plek om even lekker met elkaar te ontspannen.

Bij aankomst op de camping werden we begroet door een heel klein gezellig hondje bij de receptie. Het was het hondje van de eigenaresse die ons vrolijk kwispelend tegemoet kwam lopen. We schreven ons in en mochten het terrein op om zelf onze plekken uit te zoeken. En we hadden geluk, want we vonden 2 mooie ruime plekken naast elkaar direct aan het strand. We parkeerden onze campers zo, dat we een groot gezamenlijk terras hadden, waarbij we gedeeltelijk uit de wind zaten. Want wind was er en er kon gesurfd worden.

We zouden 3 dagen op deze camping blijven, om vervolgens verder te reizen richting Italië. Een mooie periode om even lekker samen van het water te genieten. Bovendien konden we er even een wasje draaien en dat was nodig na 8 dagen zanderige parkeerplaats in Gruissan. Een lekkere lange hete douche was ook zeer welkom en de ruime schone douches nodigden daar zeker toe uit.

Ook voor mij was er goede wind om te surfen en zo kon ik onze surf/sup uitproberen. In Gruissan had ik er al heerlijk op gesupt en nu was het moment daar om erop te surfen. Wat een verschil met de onhandelbare zware lesplank die ik in Nederland had. De surf/sup is wendbaar en kan ik moeiteloos over het water sturen. Ha, nu wordt surfen ook weer leuk voor mij.

Tess was de hele dag op het strand aan het spelen met kinderen van allerlei nationaliteiten. Ik werd aangesproken door een Française die vertelde dat Tess hen zo goed begreep en zelfs al wat Frans sprak. En dat klopte wel, want ze liep al dagen enthousiast te Bonjouren en Au revoiren naar iedereen die het horen wilde. Ze was ook vastbesloten om alleen brood te gaan halen in het campingwinkeltje. Als ze niet op het strand speelde, was ze rondjes aan het fietsen over de camping, meestal met een Nederlands jongetje waar ze aan het begin van de dag nog tegen geroepen had dat ze hem stom vond.

De volgende dag zaten we heerlijk buiten te genieten van het zonnetje, dat dan eindelijk daar was. Sabrina en ik hadden lekkere Franse gebakjes gehaald in een prachtig versierde doos. De dag kon niet beter en we voelden ons helemaal thuis op deze prachtige camping. Terwijl Zoë (de hond van Guido en Sabrina) zich nog eens lekker uitrekte, staarden we naar de zee. Een dame op een fiets riep plotseling in het Frans: “Dat mag niet!”, waarbij ze in de richting van Guido wees. En nog eens: “Dat mag niet!”. “Wat mag niet?”, vroeg Guido stomverbaasd om zich heen kijkend wat hij in hemelsnaam verkeerd had gedaan. “Die hond!’, nu wijzend op Zoë. “Oh dat wist ik niet”, zei Guido. Direct gevolgd door: “En nu?”. “Nu moeten jullie vertrekken”, zei de vrouw streng en ze fietste weer weg.

Stomverbaasd bleven we op ons heerlijke zelfgemaakte terras achter. We zijn notabene gisteren door een hond verwelkomd bij de receptie. Sabrina en ik besloten verhaal te gaan halen. Op de website stond immers alleen dat honden niet welkom waren in de vakantiehuisjes en die hond bij de receptie, hoe zat dat dan? Boos en verontwaardigd liepen we de receptie binnen, waar we werden verwelkomd door een heel vriendelijke dame, die het net zo vervelend vond als wij. Ze vertelde dat er iemand was komen klagen omdat diegene zijn hond thuis had gelaten om op deze camping te kunnen zijn en hij kon het niet verkroppen dat er iemand anders was die wel een hond bij zich had. Als er niet geklaagd was, was er niets aan de hand geweest. We moesten vertrekken. We konden wel nog om 17 uur terug komen om met de eigenaresse te praten, maar ze gaf ons weinig kans.

We waren met stomheid geslagen, dat er iemand was die speciaal naar de receptie gelopen was om te klagen over een hond die heel braaf zonder ook maar 1 keer te blaffen op haar kleedje lag en die buiten de camping om werd uitgelaten. Voor de beeldvorming: er liepen heel veel mensen van buiten over de camping langs het strand. En voordat we naar de receptie liepen, waren we nog strijdbaar, nu voelden we ons niet meer welkom en besloten we aan het eind van de dag te vertrekken.

Rond half 6 reden we met onze campers richting de receptie. De vriendelijke dame kwam ons net tegemoet fietsen, omdat ze voor ons had geregeld dat we nog tot de volgende dag mochten blijven. Ze was teleurgesteld dat we toch gingen. De eigenaresse stond ook achter de balie en toen ik haar vroeg waarom er geen honden welkom waren, vertelde ze dat er teveel honden waren geweest en dat het onveilige situaties gaf met kinderen. En omdat ze geen maximum hoeveelheid honden konden aanhouden, hadden ze besloten tot dit beleid. Beide dames gaven aan dat ze het jammer vonden, want ze houden juist heel veel van dieren. En zo reden we toch met een goed gevoel weer weg van deze prachtige camping, die we zeker aanraden voor mensen die geen hond hebben.