Als we slingeren kan ik niet werken

Ik zit aan de treinzit in de camper en hou mijn laptop vast. We rijden alweer een paar dagen door Frankrijk en hebben gedoe op de tolwegen. We komen er wel op, maar niet meer af.

Steeds moeten we bellen en in discussie met de bediende van de tolpoort over het tarief dat we moeten betalen. Al twee jaar zijn we categorie 2 en nu willen ze ons aanslaan voor categorie 4. Ted heeft de tijd en wacht rustig af tot de medewerkers klaar zijn met overleg en ons toch doorlaten voor tarief 2.

Vandaag heeft hij er geen zin in en heeft een binnendoorweggetje gekozen. Mijn pogingen om te werken, mislukken. Als we op zo een slingerroute zitten, hou ik het werken niet lang vol.

Voor onze vakantie in juli, besloot ik dat het klaar moest zijn met hele dagen werken. Daar ben ik immers niet voor gaan rondreizen met mijn gezin. De afspraak met mezelf was, maximaal 5 uur per dag en dan bij voorkeur in de ochtend, zodat ik de middag voor mijn gezin heb.

En toch vraagt deze manier van leven veel flexibiliteit van mij, mijn werk ook trouwens. Als iemand een probleem heeft met zijn website, dan is dat natuurlijk ook niet alleen in de ochtend.

En als we reizen, dan lukt werken dus ook niet altijd. Als we op slingerweggetjes rijden, zitten Tess en ik om en om voorin. Als het mijn beurt is, kijk ik, al kletsend met Ted, naar de mooie natuur en knusse dorpjes waar we doorheen rijden.

Als we dan een paar uur later op ons volgende adres aankomen, ga ik dan aan het werk….. of niet. Zoals gisteren, toen het zo warm was, dat ik het een beter idee vond om even lekker te gaan zwemmen samen met Tess. Een soort siësta, maar dan anders. Mijn werk pak ik dan later weer op.

Mijn NLP leraar zei in een van zijn trainingen tegen me: Het is niet de slimste die het spel wint, maar degene die het meest flexibel is. Nu een paar jaar later, denk ik aan zijn uitspraak en realiseer ik me dat ik gewonnen heb.

Ik kan overal werken, in de camper, voor de camper, in een huis, in een huis met schreeuwende kinderen, in een restaurant, op het strand of in een bos. Het maakt niet uit. Als ik geen wifi heb, bereid ik dingen voor. Als ik wel wifi heb, werk ik online en als we slingeren, dan doe ik even niets.

Mensen vragen me regelmatig hoe ik dat doe en dan moet ik even nadenken, want eerlijk gezegd weet ik het niet precies. Ik zet een intentie voor mijn dag en stap in de flow en soms gaat die flow anders dan ik dacht dat ie zou gaan. Als dat gebeurt, laat ik de behoefte aan controle los.

En dat is de sleutel: verwachtingen en de behoefte aan controle loslaten. Als dat de enige les zou zijn die ik mocht leren van deze reis, dan was dat het al waard.

Laat je hieronder een reactie voor me achter?

Volg je ons al op social media?