Over krap 6 weken is de overdracht van ons huis en dat betekent dat er steeds meer druk komt te staan op het leegruimen van ons huis. Inmiddels hangt de planning aan een muur in de woonkamer, zodat we precies kunnen zien waar we staan. Het leuke van de planning aan de muur is, dat vrienden ook gaan meedenken en zelfs belang hebben bij spullen die op de verkooplijst staan. Dat laatste brengt gelijk een lastig stukje met zich mee, want wij hebben de overtuiging dat je vrienden niet om geld kunt vragen en dat is lastig als je wel wat geld wilt verzamelen door je spullen te verkopen. Gelukkig zijn onze vrienden hierin heel stellig en vinden zij dat we niet alles maar gratis weg kunnen geven, aangezien het ons ook geld heeft gekost.
Het is zo interessant wat er allemaal gebeurt tijdens de voorbereidingen van onze reis. Wij lopen tegen heel veel overtuigingen en processen aan, die zich afspelen in onze hoofden.
De dag dat we de camper ophaalden, was ook de dag waarop mijn motor werd opgehaald. Die had ik verkocht aan iemand waar we een heel goede klik mee hebben en die diep in zijn hart hetzelfde zou willen doen als wij, alleen heeft hij nog dingen die hem binden aan een vaste plek, zoals zijn liefde voor motoren. Hoewel ik dacht dat ik al aardig in staat was om spullen los te laten, was het toch even moeilijk voor me, toen mijn geliefde motor meeging met hem. Heel eerlijk gezegd heb ik er zelfs even van moeten huilen, want mijn motor stond symbool voor een heleboel dingen waar ik in mijn leven hard voor geknokt heb.
En wat was het een contrast: mijn kleine lichte motor van plaats gewisseld voor dat grote bakbeest van ruim 3000 kg die nu staat te pronken op de oprit. In vergelijking met ons huis, is hij klein, maar als je er naast staat is hij mega groot. De buurvrouw van een paar huizen verderop was bijna tegen de auto van de buren aangereden toen ze hem op de oprit zag staan. Ook voor haar kwam het moment van ons vertrek nu wel heel dichtbij. Ze noemde het een 1-kamer appartement en toen ze dat zei dacht ik: verrek, ons 1-kamer appartement kun je omtoveren in een 3-kamer appartement. De beide bedden kun je namelijk afsluiten van de rest van de ruimte. Hoe cool is dat? We hebben gewoon een 3-kamer appartement op wielen. Nee sterker nog, we hebben een vrijstaande woning met 3 kamers en een garage op wielen! Klinkt als zeeën van ruimte en die ruimte is er ook wel, voor het inpakken zit de uitdaging hem in het gewicht. We mogen laden tot 3500 kg inclusief onszelf. Een goede reden om zelf niet te zwaar te worden hihi.
Inmiddels wordt ons huis steeds leger en ben ik al begonnen met de spullen uit de keuken die we mee willen nemen, te verzamelen in 1 keukenkastje. Hoe meer we minimaliseren, hoe meer speling we hebben. Een daarmee ben ik al weer dagen bezig met de vraag: wat hebben we minimaal nodig om in onze camper te kunnen leven samen?
Mis jullie nu al😘😘😘
Wij vinden het missen van onze loved ones ook heel moeilijk en toch zijn we dichterbij dan ooit <3
Hallo Linda en Ted, wel een dapper besluit maar zonder risico’s te nemen kom je nergens. Wellicht komt onze camper wel eens naast die van jullie te staan en dan ben ik benieuw naar de verhalen.
Mvg,
Kor
Klinkt allemaal heel spannend👍🏻
Succes🍀
Liefs
Follow your heart it knows the way, hou van jullie en vind jullie moed helemaal SUPER. <3 <3 <3
Dank je wel lieve Gerrit, wij houden ook van jullie <3
Beste Linda, Ted en Tess,
Op de vakantiebeurs in Leeuwarden ontmoetten we elkaar in de stand van de Baltische Landen. Ik was en ben nog steeds vol bewondering voor jullie keuze. Mijn vrouw en ik hebben al enkele jaren het vaste voornemen hetzelfde als jullie te doen (zonder kinderen, want die zijn de deur al uit), maar wanneer precies hangt voor ons af van enkele zaken. Wellicht komen we elkaar ergens tegen (in de Baltische Landen?). Goede reis en geniet ervan!
Evert van Beilen
Hoi Evert,
Dank je wel voor je leuke bericht. Ik kan alleen maar zeggen: volg je hart, het weet de weg! En laat ons weten als jullie op reis gaan, lijkt me fantastisch jullie ergens (in de Baltische landen) te ont-moeten.
Hartelijke groet,
Linda, Ted & Tess