Na, wat voelde als, eindeloos schuiven met spullen, was het gisteren eindelijk zover: De officiële overdracht van ons huis. Het huis dat de afgelopen 18 jaar ons thuis was, is sinds gisterenmiddag niet meer van ons. Het is nu eigendom van een superleuk gezin dat hopelijk minstens zoveel mooie dierbare herinneringen gaat maken in dit mooie lichte huis, als dat wij hebben mogen doen toen het nog ons thuis was.

En hoewel we geen stenen huis meer hebben dat op onze naam staat, voelen we ons meer thuis dan ooit te voren. In onze camper zitten we er heerlijk warm en knusjes bij, in tegenstelling tot wat veel mensen om ons heen denken. We hebben het de afgelopen dagen warmer gehad in ons kleine huis op wielen, dan veel mensen met een stenen woning. En we krijgen niet alleen warmte van elkaar en de verwarming in onze camper, we krijgen ook enorm veel warmte van onze omgeving. Zo staan we op dit moment met de camper op het erf van dierbare vrienden, waar we heel veel gezellige momenten mee beleven. Samen koken, eten en leuke dingen doen. Onze kinderen spelen samen in het grote huis en genieten met volle teugen. Gisteren en vandaag heerlijk met zijn allen geschaatst op de pittoreske slootjes van Giethoorn. Wat een prachtige omgeving en wat heerlijk dat we hier de komende dagen mogen vertoeven.

We wonen nu bijna 2 weken in onze camper, waarvan de eerste anderhalve week op de oprit van ons oude huis. Op een van de eerste dagen stopte de verwarming er midden in de nacht mee en aangezien we al bijna 2 weken Siberische temperaturen hebben ’s nachts, was dat even afzien. Een paar dagen later stopte de omvormer ermee en liepen de accu’s leeg. De eerste 2 nachten op het erf van onze vrienden, mochten we ervaren hoe het was om in een camper te slapen met stevige windhozen. Het avontuur is dus in volle gang. Heel eerlijk gezegd ben ik blij dat we al deze dingen al aan de start van ons avontuur mee maken. Als je extreme weersomstandigheden hebt gehad met daarbij falende kachels en stroom, dan kan het alleen maar makkelijker worden, toch? Je wordt er ook creatief van en dankbaar voor alles wat er wel is.

En dankbaarheid is wat we veelvuldig voelen momenteel. Toen we gisteren het notariskantoor verlieten, kwamen we in gesprek met de makelaar, die toevallig ook net een camper had gekocht. Met een blos op zijn wangen, bekende hij een beetje jaloers te zijn op ons en het avontuur dat we aangingen. En zo zijn we ondertussen al heel veel mensen tegengekomen, die dit zo voelen. Veel mensen willen doen wat wij doen, maar zien de mogelijkheden nog niet voor zichzelf. En daarom hopen wij dat we heel veel mensen mogen inspireren om toch de stappen te zetten in hun leven, waar ze gelukkig van worden. Want oh wat word je gelukkig als je je eigen pad kiest en gewoon gaat doen wat je het allerliefste doet. Dat is tenminste onze ervaring tot nu toe. Er zijn geen woorden om het gevoel te beschrijven wat ons gisteren overviel, toen we afstand hadden gedaan van ons huis en de bijbehorende hypotheek. We voelen ons zo vrij als een vogel en de druk die ik al jaren op mijn schouders voelde (letterlijk), was gisteren als bij toverslag verdwenen. En hoewel ik het nog niet zo makkelijk vond om afscheid te nemen van het stenen huis waar wij met heel veel plezier in hebben gewoond, realiseer ik me nu dat wij slechts huisloos zijn. Want thuis voelen wij ons daar waar mensen zijn waar we van houden. En eigenlijk zijn we niet eens huisloos, want onze camper voldoet wat ons betreft prima als huis, ons prachtige nieuwe huis!