Vorige week zijn we in een rap tempo van Slovenië naar Spanje gereisd, omdat we ontdekten dat vrienden van ons op onze route vakantie aan het vieren waren. We vonden het leuk ze te zien en we besloten wat sneller door te rijden. We konden ze nog net een dagje zien, voor ze weer terugreisden naar Nederland.

Na een gezellige dag aan het strand samen, gingen we ’s avonds uiteten. Ted maakte om 17 uur al aanstalten om ons gereed te maken voor het eten, toen Thea aangaf dat er voor 20 uur ’s avonds geen enkele activiteit is in de restaurants. Dat gaf Tess en mij nog wat tijd om mee te bouwen aan de zandkastelen van een Duitse familie op het strand.

Na een fantastisch Spaans diner besloten we nog even over de markt te slenteren, die in Spanje ook pas in de avond op gang komt. We vonden een terrasje met live muziek en besloten nog wat te gaan drinken. Toen ik op mijn horloge keek, was het half 1 ’s nachts en het was me niet eens opgevallen. Overal op straat speelden kinderen en Tess zat ook nog vol in de energie.

Zonsopgang

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, was de zon net op. Het bleek al bijna 7 uur te zijn. Een paar dagen daarvoor stond ik nog om 5 uur op om om half 6 de zonsopgang te zien in Italië.

Wat een verschil en wat een verschil in leefstijl. Toen ik in Italië om half 6 naar het strand fietste, was er al beweging op straat. Behalve de vissers die terugkwamen van de dijk, waren er al schoonmakers op straat druk aan het vegen en vuilnis ophalen.

In Alcocebre Spanje, waar we nu zijn, is er bij zonsopgang nog helemaal niemand op straat. Pas als ik klaar ben met yoga, zie ik beweging op gang komen. Dan is het al gauw 8 uur. En voor 10 uur is het overal bijzonder rustig. Vandaag was ik pas rond 10 uur in de supermarkt en toen zag ik voor het eerst andere klanten.

Andere tijdzone

In Spanje begint het leven veel later dan in Italië bijvoorbeeld. In Italië eten de mensen ook later, dan wij gewend zijn, maar in Spanje kun je rustig om 22 uur ’s avonds nog een tafel boeken bij een restaurant. Een heel andere manier van leven.

Net nu ik bedacht had dat met de zon opstaan en met de zon gaan slapen een fantastisch idee was. Een beetje de gewoonte van de Indianen, wat vanuit de oergedachte natuurlijk heel logisch is. Als het donker is ga je tukken en als het licht is dan ga je weer wat doen.

Dat blijkt als reiziger toch niet helemaal te werken. De grap is namelijk dat mijn lichaam volledig mee gaat in de flow van het land. Werd ik in Hongarije, Italië en Slovenië nog tussen 5 en 6 wakker, hier in Spanje gaan mijn ogen echt pas rond 7 uur open en dan nog heb ik zin om me een keer om te draaien.

Dat is wat lastiger met werk, want hoe plan ik werkzaamheden in als mijn ritme overal in Europa anders is? Op dit moment werk ik op het heetst van de dag. Dan zoek ik een schaduwplekje op en kruip ik daar achter mijn laptopje. Zo kan ik toch gewoon met de flow meegaan.

Geen structuur

Ik ben niet de enige die zo in de flow meegaat. Datzelfde gebeurt bij Tess. Ik kan me vaag nog de adviezen herinneren van het consultatiebureau, die het hadden over rust en regelmaat. Rust krijgt ze genoeg, maar regelmaat is iets wat niet meer werkt.

Stel we zouden vasthouden aan 19.30 uur bedtijd, dan ging dat niet lukken. Tess zit volledig in het Spaanse ritme. Laat naar bed en laat beginnen. Spelen voor en na het heetst van de dag en tijdens het heetst van de dag even wat rustiger aan.

Ze voelt zich er fantastisch bij. Ze heeft de hele dag een grote lach op haar gezicht en voor het eerst in 5 jaar slaapt ze ’s nachts door. Zou het dan toch een goed idee zijn om de natuur haar gang te laten gaan?

Van de zonsopgang heb ik veel meer foto’s gemaakt. Die deel ik op Pinterest. Mocht je ze willen zien, dan vind je hier ons Pinterest account.